ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی: در هر مرحله از دادرسی مدنی طرفین می‌توانند دعوای خود را به طریق سازش خاتمه دهند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

سازش: سازش هم در معنای یک روش حل اختلاف به کار می‌رود و هم به عنوان یک قرارداد جهت حل و فصل دعاوی به کار می‌رود. همچنین، اینطور بیان شده است که سازش به مفهوم تراضی طرفین دعوی بر فیصلهٔ نزاع معین در دادگاه و با دخالت دادرسی می‌باشد.

پیشینه

در ماده ۶۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318 در هر مرحله و هر دور از ادوار دادرسی سازش ممکن بوده‌است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

چنین بیان شده است که سازش در دعاوی کیفری راهی ندارد و مخصوص دعاوی مدنی است. با این توضیح که در جرائم گزارش اصلاحی صادر نمی‌شود و در جرائم قابل گذشت نیز شاکی حق گذشت دارد.

نکات توضیحی

با توجه به اطلاق این ماده در مرحله فرجامی نیز می‌توان دعوای مطروحه را به سازش خاتمه داد اما مرجع صدور گزارش اصلاحی در این حالت در قانون پیش‌بینی نشده است. در حالیکه ماده ۶۲۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318 سازش را مانع رسیدگی فرجامی ندانسته و مرجع صدور گزارش اصلاحی را دادگاهی که رسیدگی فرجامی از آن خواسته شده، دانسته‌است.

سازش طرفین پس از اقامه دعوا به سه شکل ممکن می‌باشد:

۱) سازش در خارج دادگاه به موجب سند رسمی در دفترخانه‌ها،

۲) سازش در خارج از دادگاه با تنظیم سند عادی،

۳) سازش در دادگاه رسیدگی کننده به دعوا.

مقالات مرتبط

• اثبات و یأس از اثبات
• بررسی نقش دادگاه‌ها در ترغیب طرفین دعوا به حل‌وفصل غیر قضایی اختلاف؛ مطالعه تطبیقی نظام‌های حقوقی کامن‌لا، رومی- ژرمنی و ایران
• تراضی اصحاب دعوا در پایان دادن به دادرسی مدنی

رویه‌های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1096 مورخ 1399/08/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم صحت صدور گزارش اصلاحی صرفا برمبنای نظر کارشناسان تعیین شده
• نظریه شماره 7/99/1117 مورخ 1399/08/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم لزوم دعوت طرفین درفرض تنظیم گزارش اصلاحی درشورای حل اختلاف
• رای دادگاه درباره اعتراض ثالث به گزارش اصلاحی (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۲۸۰۰۸۸۴)

منابع

{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}}