ماده 191 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318

ماده ۱۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: (منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱) اجرای موقت احکام فقط بدرخواست یکی از اصحاب دعوی میشود و مخصوص است بموارد زیر: ۱– وقتی که موعد اجاره منقضی شده و بموجب حکم دادگاه مستاجر محکوم به رد یا تسلیم یا تخلیه عین مستاجره شده است.

۲– وقتی که در منازعات راجعه باجیر نمودن حکم دادگاه در باب مرخصی اجیر صادر شده است.

۳– در کلیه احکامی که در دعاوی بازرگانی صادر می شود.

۴– در مواردی که اوضاع و احوال مدلل کند که مدعلی علیه در صدد مسافرت بخارج از ایران است و تایر باعث عدم اجرای حکم یا قرار در آتیه خواهد بود.

تبصره (منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱)– در تمام موارد مذکور بالا وقتی قرار اجرای موقت صادر می شود که خواسته قبلا تااین نشده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی