ماده 676 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۶۷۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: در مورد اختلافات بین زن و شوهر راجع بسوء رفتار و عدم تمکین و نفقه و کسوه و سکنی و نیز هزینه طفلی که در عهده شوهر و در حضانت زن باشد از طرف هر یک از زوجین طرح شود دادگاهها می توانند بدرخواست هر یک از طرفین دعوی را ارجاع بداوری نموده و در صورت عدم تراضی آنها در تعیین داور لااقل دو نفر را از بین اقرباء طرفین و در صورتیکه در محل سکونت خود اقرباء نداشته باشند از اشخاصیکه با آنها معاشرت و دوستی دارند تعیین کنند – داورها مکلفند حتی الامکان سعی در اصلاح بین زوجین نموده و در صورتیکه قادر باصلاح نشوند رای خود را در تشخیص ذیحق بودن یکی از طرفین و تعیین میزان هزینه زن یا طفل در صورتیکه موضوع دعوی هزینه زن باشد بدادگاه تقدیم دارند.
اگر بین داورها ( در صورتیکه عده آنها زوج باشد) توافق نظر حاصل نشود آنها میتوانند یکنفر را بعنوان داور ثالث بتراضی انتخاب نمایند و چنانچه در تعیین داور ثالث تراضی نشود دادگاه بقرعه تعیین مینماید و در این صورت اکثریت آراء آنها مناط اعتبار است – دادگاه در انتخاب داورها باید انصاف آنها را بحسن اخلاق رعایت نماید.
هر یک از طرفین میتوانند در صورتیکه از رای داورها شکایت داشته باشند اعتراضات خود را در ظرف یکماه بعد از ابلاغ رای بدادگاه بدهد و دادگاه در صورتیکه اعتراضات او را وارد بداند بموضوع رسیدگی کرده حکم میدهد.
مرجع دعاوی فوق الذکر دادگاه شهرستان است و در نقاطیکه دادگاه شهرستان نباشد دادگاه بخش است.