ماده 232 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۴ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۲۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵:''' منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱ - قبول درخواست تامین خواسته بنظر دادگاه است جز در موارد زیر که دادگاه مکلف بقبول درخواست است: ۱ – در موردی که دعوی مستند بسند رسمی یا سند عادی باشد که دارای...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱ - قبول درخواست تامین خواسته بنظر دادگاه است جز در موارد زیر که دادگاه مکلف بقبول درخواست است:

۱ – در موردی که دعوی مستند بسند رسمی یا سند عادی باشد که دارای اعتبار سند رسمی شده است.

۲ – در صورتیکه مدعی بر دادگاه معلوم نماید که خواسته در معرض تضییع یا تفریط است و دعوی مستند بسند عادی باشد.

۳ – در سایر موارد که بموجب قانون مخصوص دادگاه مکلف به قبول درخواست تامین باشد.