ماده 476 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۹ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۴۷۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵:''' منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹ - احکام مفصله زیر قابل پژوهش نیست : ۱ – احکام صادره در دعاوی که خواسته آن از بیست هزار ریال بیشتر نباشد. ۲ – احکامی که دادگاههای شهرستان در رسیدگی پژوهشی می...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۷۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹ - احکام مفصله زیر قابل پژوهش نیست :

۱ – احکام صادره در دعاوی که خواسته آن از بیست هزار ریال بیشتر نباشد.

۲ – احکامی که دادگاههای شهرستان در رسیدگی پژوهشی میدهند.

۳ – احکامی که طبق رای یک یا چند نفر کارشناس صادر شده است که اصحاب دعوی کتبا در تعیین آنان تراضی کرده و رای آنها را قاطع دانسته اند.

۴ – احکام صادره در دعاوی که اصحاب دعوی تراضی کرده اند که بدعوی آنان فقط در درجه نخستین و بدون پژوهش رسیدگی شود.

۵ – احکام مستند با قرار قاطع دعوی در دادگاه

۶ – احکام مستند بسوگند در مورد فقره ۳ و ۴ صورت جلسه که بامضای طرفین رسیده باشد سند کتبی محسوب است.