ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۰ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵:''' منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹ - احکام زیر قابل رسیدگی فرجامی نیست: ۱ – احکام صادره در دعاوی که بهای خواسته آن از دویست هزار ریال بیشتر نباشد. ۲ – حکم مستند به اقرار قاطع دعوی در دادگاه. ۳...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹ - احکام زیر قابل رسیدگی فرجامی نیست:

۱ – احکام صادره در دعاوی که بهای خواسته آن از دویست هزار ریال بیشتر نباشد.

۲ – حکم مستند به اقرار قاطع دعوی در دادگاه.

۳ – حکم مستند به رای یک یا چند نفر کارشناس که طرفین کتبا رای آنها را قاطع دعوی قرار داده باشند.

۴ – در صورتیکه طرفین کتبا حق شکایت فرجامی خود را ساقط کرده باشند.

۵ – حکم قبول یا رد اعسار.

۶ – احکامی که در ضمن رسیدگی یا بعد از رسیدگی بدعاوی نسبت به متفرعات آن صادر میشود در صورتیکه حکم راجع باصل دعوی غیرقابل فرجام باشد.

تبصره (منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹)– احکام و قرارهای صادر در دعاوی که خواسته آن از یکهزار ریال بیشتر و از پنجهزار ریال کمتر باشد وقتی قابل رسیدگی فرجامیست که یکی از دادیاران دادسرای دیوان کشور بانتخاب دادستان دیوان نامبرده دادخواست فرجامی آنرا قابل توجه بداند در اینصورت حکم یا قرار مورد درخواست رسیدگی فرجامی فقط یکبار در دیوان کشور رسیدگی میشود و در صورت نقض هر حکم یا قراری که از دادگاه ارجاع شده صادر شود غیر قابل رسیدگی فرجامی خواهد بود.