ماده 649 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۴ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۶۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵:''' پس از قبول داوری داورها حق استعفاء ندارند مگر در صورت داشتن عذر موجه از قبیل مسافرت یا ناخوشی امثال آن – داوری که بدون داشتن عذر موجه استعفاء دهد تا پنج سال بقرعه بداوری معین...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۶۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: پس از قبول داوری داورها حق استعفاء ندارند مگر در صورت داشتن عذر موجه از قبیل مسافرت یا ناخوشی امثال آن – داوری که بدون داشتن عذر موجه استعفاء دهد تا پنج سال بقرعه بداوری معین نخواهد شد.

تبصره – هرگاه یکی از داورهای اختصاصی در ثلث آخر مدت داوری استعفا بدهد استعفای او کان لم یکن و در حکم ممتنع خواهد بود.

تبصره ۲ (منسوخه ۰۹/۰۹/۱۳۴۹)– در کلیه مواردی که طرف داور اختصاصی خود را بدادگاه معرفی میکند باید قبلا قبولی او را نیز تحصیل کرده و در موقع معرفی بدادگاه تقدیم نماید. طرفی که داور اختصاصی خود را بدون منضم کردن قبولی او معرفی کند در حکم ممتنع از تعیین داور خواهد بود.