ماده 21 قانون بانکی و پولی کشور مصوب 1339
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۲۱ قانون بانکی و پولی کشور مصوب ۱۳۳۹ مصوب ۱۳۳۹,۰۳,۰۷: – دارایی های ارزی قابل قبول جزو پشتوانه منحصرا عبارتند از:
الف – اسکناس های خارجی مورد قبول بانک مرکزی ایران.
ب – مطالبات ارزی اعم از دیداری یا مدت دار که مدت آن از شش ماه تجاوز نکند.
ج – هر گونه پرداخت بصندوق بین المللی پول و یا بانک بین المللی ترمیم و توسعه و یا موسسات بین المللی مشابه بابت سهمیه و یا سرمایه طبق قوانین مصوب.
د – اسنادی که از طرف دولتهای بیگانه و صندوق بین المللی پول و بانک بین المللی ترمیم و توسعه و شرکت مالی بین المللی و یا دستگاههای مشابه صادر و یا تضمین شده.
ھ – مطالبات ریالی یا ارزی از خارجه که بر اثر اجرای قراردادهای بین المللی پرداخت و مبادلات ارزی و پایاپای حاصل شده تا حدودیکه در قراردادهای مزبور پیش بینی شده است.
و – اسناد بازرگانی قابل پرداخت به ارز صادره عهده خارجه که دارای دو امضاء معتبر باشد که یکی از آن باید امضای بانک واگذارنده باشد و سررسید آنها از حدودیکه در ماده ۲۷ پیش بینی شده بیشتر نباشد.
ز – ارزهاییکه بعنوان پشتوانه قبول میشود باید قابل تبدیل بطلا باشد و شورای پول و اعتبار بر حسب پیشنهاد هییت عامل بانک مرکزی ایران این نوع ارزها را تعیین مینماید.و در صورت اقتضا حداکثر مبالغی را که از هر کدام از ارزهای مزبور در پشتوانه میتوان قبول کرد معین خواهد نمود.