ماده 23 قانون بانکی و پولی کشور مصوب 1339
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۲۳ قانون بانکی و پولی کشور مصوب ۱۳۳۹ مصوب ۱۳۳۹,۰۳,۰۷: داراییهای حاصل از اعطای وام و تسهیلات اعتباری بدولت که در پشتوانه قابل قبول میباشد منحصرا از مطالبات زیر تشکیل میشود.
۱ – تا میزان ۱۴۰۰۰۰۰۰۰۰۰ ریال چهارده میلیارد ریال بدهی های دولت ببانک ملی ایران.
۲ – اسناد خزانه ایکه ممکن است دولت در اجرای مقررات ماده ۲۲ اینقانون صادر و ببانک مرکزی واگذار کند.
باین اسناد بهره تعلق نمیگیرد و سود احتمالی حاصله از تغییر برابری قانونی طلا و ارزهای پشتوانه و یا تعویض پول در جریان قبل از هر چیز بمصرف استهلاک این اسناد خواهد رسید.
۳ – تنخواه گردانیکه بمنظور تسهیل پرداختهای جاری در اختیار دولت گذارده میشود.
تا حدود یکدهم درآمد پیش بینی شده در هر سال مشروط بر اینکه:
الف – اجازه استفاده از تنخواه گردان ضمن تصویب قانون بودجه هر سال بتصویب رسیده باشد.
ب – جمع کل مبالغی که تحت این عنوان استفاده میشود از یکدهم وصولیهای قطعی بودجه عادی در دوره عملکرد سال تجاوز نکند.
ج – بموجب قانون دولت مکلف شده باشد کل مبالغ استفاده شده را حداکثر تا آخر سال مالی مورد بحث بدون در نظر گرفتن باقیمانده دوره عملکرد مسترد دارد.
۴ – اسناد خزانه و اوراق قرضه صادره و یا تضمین شده از طرف دولت و شهرداریها مشروط بر اینکه در هر مورد اجازه انتشار آن قانونا تحصیل شده باشد.
۵ – وامهای اعطایی بشهرداریها تا حدود سی درصد درآمد سالیانه آنها و شرکتها و بنگاههای تجاری که با سرمایه دولت تشکیل میشود با تضمین وزارت دارایی.