ماده ۳۲۶ قانون مجازات اسلامی

اگر شاکی علی ‌رغم حصول لوث علیه متهم اقامه قسامه نکند و از او مطالبه قسامه کند و متهم درباره اصل جنایت یا خصوصیات ‌آن، ادعای عدم علم کند‌، شاکی می‌ تواند از وی مطالبه ‌اتیان سوگند بر عدم علم نماید. اگر متهم بر عدم علم به اصل جنایت سوگند یاد کند، دعوی متوقف و وی بدون تأمین آزاد می ‌شود و اگر سوگند متهم فقط بر عدم علم به خصوصیات ‌جنایت باشد، دعوی فقط در مورد آن خصوصیات متوقف می ‌گردد لکن اگر متهم از سوگند خوردن خودداری ورزد و شاکی بر علم داشتن او سوگند یاد کند، ادعای متهم به عدم علم رد می ‌شود و شاکی حق دارد از متهم اقامه قسامه را درخواست نماید. در این صورت اگر متهم اقامه قسامه نکند به پرداخت دیه محکوم می ‌شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قسمت دوم این ماده، در خصوص امر کیفری نیست بلکه در باب امر حقوقی غیر مالی وضع شده است که ناظر به حالتی است که باید سخن متهم را به دلیل منکر بودن مقدم شمرد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

طبق نظر برخی از فقها حتی اگر مدعی، بینه داشته باشد، بر او جائز است که اقامه بینه ننموده و منکر را قسم دهد، لذا وی میان اقامه بینه و سوگند دادن منکر مخیر است، اگرچه یقین به مقبول بودن بینه اش نزد حاکم داشته باشد اما به محض سوگند منکر، حق اقامه بینه ساقط می شود. همچنین برخی از فقها معتقدند لازم است متهم در سوگند خود به این شش مورد تصریح کند: 1- یاری نکردن قاتل 2- سبب قتل نبودن 3- ناشی نبودن قتل از رفتار وی 4- وارد نکردن هرگونه صدمه 5-ندادن چیزی به مجنی علیه 6- انجام ندادن هرگونه عملی که موجب قتل مجنی علیه شود.

رویه های قضایی

به موجب نظر کمیسیون در یکی از نشست های قضایی لازم است مدعی پنجاه نفر از خویشان نسبی مرد خود را در راستای اثبات ادعای خود و برای اتیان سوگند به دادگاه معرفی کند.