تأثیر اندیشههای جرمشناسی بر کاهش موارد تعقیب در قانون آیین دادرسی کیفری
 | |
| عنوان | تأثیر اندیشههای جرمشناسی بر کاهش موارد تعقیب در قانون آیین دادرسی کیفری |
|---|---|
| نویسنده | علیرضا تقی پور واحد سلیمی |
| محور موضوعی | حقوق کیفری |
| سال نشر | ۱۳۹۷ |
| منتشر شده در | نشریه پژوهشنامه حقوق کیفری |
| دوره | ۹ |
| شماره | ۱۷ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
تأثیر اندیشههای جرمشناسی بر کاهش موارد تعقیب در قانون آیین دادرسی کیفری مقاله ای از علیرضا تقی پور و واحد سلیمی که در تیر ماه سال 1397 در شماره 17 دوره 9 در نشریه پژوهشنامه حقوق کیفری منتشر شده است .
چکیده
کاهش موارد تعقیب، راهبردی است که در قانون آیین دادرسی کیفری 1392 مورد توجه قرار گرفته و بدین وسیله، شیوه های پاسخدهی به بزهکاری را متنوع کرده است. در این راستا، مقام قضایی با رویکردی مصلحت نگر با ارزیابی همهجانبه نسبت به ابعاد مربوط به فرآیند ارتکاب جرم، مناسبترین شیوه را برمیگزیند تا مصلحت جامعه و متهم رعایت شود. رویکرد مزبور به عنوان الگویی الهامبخش برای تحدید دامنه مداخله نظام عدالت کیفری در قبال جرایم خرد به شمار می رود. بر این اساس، هدف نظام عدالت کیفری صرفاً تعقیب و تحمیل مجازات نبوده و از همه ظرفیتها جهت پاسخدهی به بزهکار استفاده مینماید. بنابراین تعقیب نمیتواند تنها حربه برای پیشگیری تلقی شود. چه بسا با تعقیب نخستین، برچسب اتهام به متهم وارد شده و باعث انحراف ثانویه و آثار سوء دیگری شود. در واقع، کاهش موارد تعقیب مفهومی جدید و در راستای یافتههای جرمشناسی است که در پی شکست تعقیب کیفری سنتی که رویکردی سرکوبگر در پیگرد متهمین دارد، پیشبینی شده است. تحتتأثیر این راهبرد، قانونگذار مبادرت به پیشبینی بایگانی پرونده، تعلیق تعقیب، میانجیگری کیفری و کیفرخواست شفاهی در راستای کاهش آثار نامطلوب محیط کیفری و بازگشت سریع متهم به اجتماع نموده است. اما خلأ برخی از نهادها در قانون و نحوه تنظیم برخی از مواد، باعث ایجاد مانع در راستای این هدف شده ا ند.