رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره اختلاف در میزان مهریه بین زوجین
 | |
| شماره دادنامه | ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۶۸۰۱۰۰۶ |
|---|---|
| تاریخ دادنامه | ۱۳۹۱/۰۷/۱۲ |
| نوع رأی | رأی شعبه |
| نوع مرجع | شعبه دیوان عالی کشور |
| شعبه | شعبه ۸ دیوانعالی کشور |
| گروه رأی | رای حقوقی |
| موضوع | اختلاف در میزان مهریه بین زوجین |
| قاضی | حسن عباسیان کریمپور نطنزی عبدالعلی ناصح |
رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره اختلاف در میزان مهریه بین زوجین: مهرالمثل مربوط به موردی است که در عقد مهریه تعیین نشده باشد یا مجهول باشد و شامل حالتی که طرفین در میزان مهریه با هم اختلاف دارند نمیشود.
رأی خلاصه جریان پرونده
خانم م.خ. در تاریخ ۹۰/۱۰/۱۹ دادخواستی به طرفیت آقای الف.ن. به خواسته صدور حکم بر اثبات زوجیت دائم با تعیین مهرالمثل تقدیم نموده که شعبه ۲۳۹ دادگاه عمومی تهران تحت پرونده شماره ۱۷۰۴/۹۰ عهده دار رسیدگی شده است. خواهان در دادخواست تقدیمی توضیح داده که با خوانده دعوی بدون تعیین مهریه و ثبت رسمی و در شرایط خاصی اقدام به عقد ازدواج دائم نمودهام و حاصل این ازدواج یک فرزند دختر متولد ۹۰/۸/۱۷ میباشد. نظر به اینکه ادامه زندگی متعارف و آبرومندانه در گرو اثبات زوجیت و صدور سند رسمی ازدواج بوده فلذا تقاضای صدور حکم به شرح خواسته را دارم. اولین جلسه رسیدگی دادگاه به تاریخ ۹۰/۱۱/۱۷ با حضور طرفین تشکیل میگردد. خواهان اظهار میدارد در تاریخ ۸۷/۹/۱۹ با خوانده به صورت عقد دائم با مهریه ۲۱۴ عدد سکه بهار آزادی ازدواج نمودم. وقتی با وی ازدواج کردم باکره بودم و بدون اجازه پدرم این ازدواج صورت گرفت. رابطه زناشویی برقرار کردیم و حاصل این ازدواج یک فرزند دختر بنام ر. سه ماهه میباشد و خوانده نیز به موجب اقرارنامه تنظیمی در دفترخانه ۱۲۸۰ تهران طی سند شماره ۳۵۶۸ مورخ ۹۰/۸/۲۲ اقرار به زوجیت نموده است بنابراین تقاضای صدور حکم مبنی بر اثبات زوجیت دائم با مهریه ۲۱۴ عدد سکه بهار آزادی را دارم. عقد نکاح را خودمان خواندیم. شوهرم نوشته بود و من خواندم و دو طرف قبول کردیم. شاهد داریم که اگر دادگاه لازم بداند حاضر به ادای شهادتند. خوانده در مقام دفاع اظهار میدارد من فقط مهریه را قبول ندارم، چون مهریه را ۱۴ عدد سکه بهار آزادی تعیین کرده و قبول دارم که در تاریخ ۸۷/۹/۱۹ با خواهان ازدواج کردهام و حاصل ازدواج ما یک فرزند مشترک سه ماهه به نام ر. میباشد. مهریه بیش از ۱۴ عدد سکه را قبول ندارم. قبل از آن عقد موقت بودیم که شاهد داریم ولی برای عقد دائم شاهد نداریم. فقط اقرار نامه داریم. زوجه میگوید قبول دارم در مورد عقد موقت شاهد داریم ولی برای عقد دائم شاهدی نداریم. جلسه بعدی رسیدگی دادگاه به تاریخ ۹۱/۱/۱۴ با حضور خواهان تشکیل میگردد. خوانده با وصف ابلاغ حضور ندارد. خواهان اظهار میدارد شهود خود را نتوانستم حاضر نمایم. با توجه به اینکه شوهرم اصل زوجیت را قبول کرده صرفا تقاضای صدور حکم بر اثبات زوجیت را دارم. مهریه ام نیز ۱۴ عدد سکه بهار آزادی گذاشته شد به علاوه دویست عدد سکه بهار آزادی که زمان عقد تعیین گردید زوج که با تأخیر در جلسه دادگاه حاضر شده اظهار میدارد من قبول دارم که خواهان همسر دائمی اینجانب میباشد ولی مهریه اش را همان ۱۴ عدد سکه بهار آزادی تعیین نمودیم و دویست سکه اضافی منوط به این بوده که من از ایشان رضایت داشته باشم و به زوجه گفته بودم که اگر از وی راضی بودم دویست سکه به مهریهاش اضافه میکنم و چون در حال حاضر از ایشان راضی نیستم مهریهاش همان ۱۴ عدد سکه است. دادگاه ختم دادرسی را اعلام و با توجه به محتویات پرونده و اظهارات طرفین و اقرار خوانده به وجود رابطه زوجیت از نوع دائم با خواهان با مهریه ۱۴ عدد سکه، ادعای خواهان را وارد دانسته و طی دادنامه شماره ۳۶ مورخ ۹۱/۱/۲۱ مستندا به مواد ۱۰۶۲ و ۱۰۶۳ و ۱۲۷۵ قانون مدنی حکم بر اثبات زوجیت فیمابین خواهان و خوانده صادر و اعلام میدارد در مورد قسمت دیگر خواسته خواهان مبنی بر مطالبه مهرالمثل با جلب نظر کارشناس با عنایت به اینکه زوجه اعلام نموده مهریهام ۱۴ عدد سکه بهار آزادی به همراه ۲۰۰ سکه تعیین شده و زوج مدعی است مهریه ۱۴ عدد سکه تعیین شد و مقرر گردید چنانچه از وی راضی باشم تعداد ۲۰۰ عدد سکه دیگر اضافه نمایم و چون از ایشان راضی نیستم مهریهاش همان ۱۴ عدد سکه میباشد و با توجه به اینکه تعیین مهرالمثل در مواردی است که مهری بین طرفین تعیین نگردیده باشد یا مهریه مجهول باشد یا مالیت نداشته باشد که با توجه به اظهارات طرفین مهر تعیین گردیده ولی اختلاف در میزان مهر وجود دارد لذا دادگاه دعوی خواهان را در این قسمت وارد ندانسته و مستندا به ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی قرار رد دادخواست خواهان را صادر مینماید. پس از ابلاغ این دادنامه به خانم م.خ.، نامبرده مبادرت به تجدیدنظرخواهی نموده و در لایحه خود توضیح میدهد که شوهرم در دادگاه بدوی اقرار نموده که مهریهام ۲۱۴ عدد سکه بهار آزادی است و اساس عقد ازدواج بر همین مبنا شکل گرفته و تفکیک مهریه موجه نیست و نمیتوان مقداری از مهریه را معلق توصیف نمود ازدواج ما درشرایطی خاص صورت گرفته واینجانب دختری مجرد بودم و در اوج جوانی و با امتیازات شاخص ولی زوج فردی بود که دارای زن و فرزند بود بنابراین هیچگاه حاضر نبوده ام با مهریه ۱۴ عدد سکه به عقد نامبرده درآیم. حقایق در پرونده پرسنلی زوج موجود است. زوج نیز طی لایحهای به موارد مطروحه در لایحه تجدیدنظر خواه پاسخ میدهد شعبه ۲۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران تجدید نظر خواهی خانم م.خ.نسبت به دادنامه شماره ۳۶ مورخ ۹۱/۱/۲۱ شعبه ۲۳۹ دادگاه عمومی تهران را وارد ندانسته و طی دادنامه شماره ۴۷۲ مورخ ۹۱/۳/۱۷ رأی تجدیدنظرخواسته را تأیید مینماید این دادنامه در تاریخ ۹۱/۴/۶ به خانم م.خ ابلاغ و نامبرده ظرف مهلت مقرر قانونی، اعتراض و دادخواست فرجامی خود را نسبت به دادنامه اخیر تقدیم نموده که پس از ثبت و تبادل لوایح جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع شده است گزارش پرونده و لایحه فرجامی هنگام شور قرائت میشود.
هیئت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید پس از قرائت گزارش آقای مسعود کریمپور نطنزی عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده مشاوره نموده چنین رأی می دهد:
رأی شعبه دیوان عالی کشور
فرجام خواهی خانم م.خ. نسبت به قسمتی از دادنامه شماره ۴۷۲ مورخ ۹۱/۳/۱۷ شعبه ۲۴ دادگاه تجدیدنظر استان تهران که در مقام تأیید دادنامه شماره ۳۶ مورخ ۹۱/۱/۲۱ شعبه ۲۳۹ دادگاه عمومی تهران اصدار گردیده و متضمن حکم بر اثبات زوجیت فیمابین خانم م.خ. و آقای الف.ن. و قرار رد دعوی زوجه در مورد تعیین مهرالمثل است قابل پذیرش نیست زیرا خواسته اصلی زوجه که همان اثبات زوجیت دائم با فرجام خوانده بوده، مورد قبول و لحوق حکم قرار گرفته و در مورد تعیین مهرالمثل نیز با عنایت به اینکه مواجه با صدور قرار رد دعوی گردیده و این قرار در دادگاه تجدیدنظر استان نیز تأیید گردیده، مستفاد از تلفیق مواد ۳۳۲ و ۳۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی از شمول قرارهای قابل فرجام مصرحه در بند ب ماده ۳۶۸ قانون مذکور خارج بوده و قابلیت رسیدگی فرجامی ندارد بنابراین فرجام خواهی فرجام خواه قابلیت استماع و پذیرش و رسیدگی در دیوان عالی کشور را نداشته و قرار رد آن صادر میگردد.
رئیس شعبه ۸ دیوان عالی کشور-مستشار-عضو معاون
عباسیان - ناصح - کریمپور نطنزی
مواد مرتبط
- ماده ۱۰۶۲ قانون مدنی
- ماده ۱۰۶۳ قانون مدنی
- ماده ۱۲۵۷ قانون مدنی
- ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۳۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۳۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی