قرار رد دعوا

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

قرار رد دعوی قراری است که به استناد ماده 89 قانون آیین دادرسی مدنی، دادگاه در صورت وجود یکی از ایرادات مندرج در بند های 3 تا 11 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی صادر می‌کند.[۱][۲]

قرار رد دعوا توسط مرجع تجدیدنظر

عدم رعایت شرایط قانونی دادخواست و یا عدم رفع نقص آن در موعد مقرر قانونی در مرحله بدوی، موجب نقض رأی در مرحله تجدیدنظر نخواهد بود. در این موارد دادگاه تجدیدنظر به دادخواست دهنده بدوی اخطار می‌کند که ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ نسبت به رفع نقص اقدام نماید. در صورت عدم اقدام و همچنین درصورتی که سمت دادخواست دهنده محرز نباشد دادگاه رأی صادره را نقض و قرار رد دعوای بدوی را صادر می‌نماید.[۳]

مصادیق

برخی موارد صدور قرار رد دعوا مانند: ایراد به سمت خواهان و اعتبار امر مختومه و قانونی بودن دعوا، مشروعیت دعوا، جزمی بودن دعوی، ذی‌نفع بودن خواهان و طرح دعوی درخ ارج از موعد (مواد ۸۴ و ۸۹) رد دعوای شخص ثالث (ماده ۱۳۴) رد دعوای بدوی در دادگاه تجدیدنظر (ماده ۳۵۰) استرداد دعوی قبل از اتمام دادرسی (ماده ۱۰۷) است.[۴]

رویه قضایی

مواد مرتبط

منابع

  1. عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته). چاپ 24. دراک، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658680
  2. راهنمای رسیدگی عملی در شوراهای حل اختلاف. چاپ 5. قضا، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6658684
  3. ماده ۳۵۰ قانون آیین دادرسی مدنی
  4. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 562340