سرنوشت عقد در صورت عدم تحقق شرط تعلیقی در حقوق فرانسه و ایران
 | |
| عنوان | سرنوشت عقد در صورت عدم تحقق شرط تعلیقی در حقوق فرانسه و ایران |
|---|---|
| نویسنده | منصور امینی اکبر اصانلو |
| محور موضوعی | حقوق خصوصی |
| سال نشر | ۱۴۰۱ |
| منتشر شده در | نشریه حقوق خصوصی |
| دوره | ۱۹ |
| شماره | ۲ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
سرنوشت عقد در صورت عدم تحقق شرط تعلیقی در حقوق فرانسه و ایران عنوان مقاله ای از منصور امینی و اکبر اصانلو است که در مهر 1401 و در شماره 2 نشریه حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
در صورت عدم تحقق شرط تعلیقی، طبق بند ۳مادة۱۳۰۴-۶ قانون مدنی فرانسه، فرض می‌شود که «تعهد» هرگز وجود نداشته است. با این حال، بند اخیر سرنوشت «عقد» را مشخص نکرده است. در صورت عدم تحقق معلق‌علیه، دکترین کلاسیک برای آن اثر قهقرایی قائل بودند.ولی بخش عظیمی از دکترین معاصر عدم حصول آن را فاقد اثر قهقرایی می‌دانند و با نهاد انتفای« . اما این توجیه با تعارضی در درون خود مواجه است: از یک سو، در صورت عدم تحقق معلق‌علیه، فرض می‌شود تعهد هرگز به وجود نیامده است و از سوی دیگر گفته می‌شود عقد منتفی است. از آنجا که انتفاء ضمانت اجرای عقدی است که به صورت معتبر منعقد می‌شود و سپس یکی از «عناصر اساسی» خود را از دست می‌دهد،پس می‌تواند عمل حقوقی را هرگز به وجود نیامده است را خدشه‌دار کند . در حقوق ایران، قانون مدنی فاقد هرگونه حکمی در این خصوص است. رویةقضایی نیز تصمیم روشنی اتخاذ نکرده است. در دکترین هم به قدر کافی به سرنوشت قرارداد در صورت عدم تحقق معلق‌علیه پرداخته نشده است و معمولاً از ضمانت اجرای بطلان و انفساخ سخن به میان می‌آید. ولی به نظر می‌رسد بهتر است به جای بطلان یا انفساخ در حقوق ایران نیز نهاد «انتفای» عقد به عنوان سرنوشت عمل حقوقی در صورت عدم حصول معلق‌علیه مورد شناسایی قرار گیرد.
کلیدواژه‌ها
- انتفای قرارداد
- عدم تحقق شرط تعلیقی
- عقد معلق