ماده 117 قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران
ماده ۱۱۷ قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران: به منظور قطع کامل وابستگی اعتبارات هزینهای به عواید نفت و گاز از طریق اف–زایش سهم درآمدهای ع–مومی در تأمین اعتبارات هزینهای دولت، به نحوی اقدام شود که:
الف – در پایان برنامه نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی مشروط به عدم افزایش نرخ مالیات های مستقیم و با گسترش پایههای مالیاتی حداقل به دهدرصد (۱۰%) برسد.
تبصره ۱– برقراری هرگونه تخفیف، ترجیح و یا معافیت مالیاتی و حقوق ورودی علاوه بر آنچه که در قوانین مربوطه تصویب شده است برای اشخاص حقیقی و حقوقی از جمله دستگاه های موضوع ماده (۲۲۲) این قانون طی سال های اجرای برنامه ممنوع است.
تبصره ۲(منسوخه ۱۰/۱۱/۱۴۰۰)– دولت مکلف است با اجرای کامل قانون مالیات بر ارزش افزوده، نرخ این مالیات را از سال اول برنامه سالانه یک واحد درصد اضافه نماید؛ بهگونهای که در پایان برنامه نرخ آن به هشتدرصد (۸%) برسد. سهم شهرداری ها و دهیاری ها از نرخ مزبور سه درصد (۳%) ( به عنوان عوارض) و سهم دولت پنج درصد (۵%) تعیین میشود.
ب – نسبت درآمدهای عمومی به استثناء درآمدهای نفت و گاز به اعتبارات هزینهای به طور متوسط سالانه ده درصد (۱۰%) افزایش یابد.
ج – اعتبارات هزینهای دولت سالانه حداکثر دو درصد (۲%) کمتر از نرخ تورم، افزایش یابد.
تبصره – تأمین کسری بودجه دولت از محل استقراض از بانک مرکزی و سیستم بانکی ممنوع است.