ماده 13 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

ماده 13 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392: پس از پايان دوره سرپرستي آزمايشي، دادگاه با لحاظ نظر سازمان و با رعايت مفاد مواد (14) و (15) اين قانون، اقدام به صدور حكم سرپرستي و ابلاغ آن به اشخاص مذكور در ماده (11) مي ‌نمايد.

مواد مرتبط

• ماده 11 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست
• ماده 14 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست
• ماده 15 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

نکات تفسیری دکترین ماده 13 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

حکم در خصوص سرپرستی کودک، حکم به معنای اصطلاحی آن در ماده 229 قانون آیین دادرسی مدنی نیست بلکه مقصود از حکم در اینجا تصمیم قضایی است که به موجب آن دادگاه کودک یا نوجوان را تحت سرپرستی سرپرست یا سرپرستان قرار می دهد. و از آنجایی که تصمیم دادگاه در خصوص سرپرستی از جمله امور حسبی است دارای طرف دعوا هم نیست و قابل تجدیدنظر و فرجام هم نیست زیرا موارد قابل تجدیدنظر و فرجام در قانون مشخص شده است که شامل حکم سرپرستی نیست.

نکات توضیحی ماده 13 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

نحوه صدور حکم سرپرستی این گونه است که با پایان دوره آزمایشی، دادگاه با لحاظ نظر سازمان بهزیستی اقدام به صدور حکم سرپرستی می کند. دلیل این که سرپرستی کودک منوط به حکم دادگاه است این است که سرپرستی دارای آثاری است که جز به دخالت مقام عمومی قابل تحقق نیست از این رو سرپرستی باید با حکم دادگاه باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 13 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

1. پایان دوره سرپرستی آزمایشی نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.
2. دادگاه نقش محوری در صدور حکم سرپرستی دارد.
3. نظر سازمان مربوطه در فرآیند تصمیم‌گیری مدنظر قرار می‌گیرد.
4. رعایت مفاد مواد 14 و 15 قانون الزامی است.
5. ابلاغ حکم به افراد ذکر شده در ماده 11 انجام می‌شود.

مقالات مرتبط

نقش سازمان بهزیستی در فرآیند سرپرستی از کودکان و نوجوانان بی سرپرست یا بدسرپرست