ماده 3 قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی
ماده ۳ قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی: اهداف و وظایف حوزه بیمه ای به شرح زیر می باشد:
الف – گسترش نظام بیمه ای و تأمین سطح بیمه همگانی برای آحاد جامعه یا اولویت دادن به بیمه های مبتنی بر بازار کار و اشتغال.
ب – ایجاد هماهنگی و انجام بین بخش های مختلف بیمه های اجتماعی و درمانی.
ج – اجرای طرح بیمه اجباری مزد بگیران.
د – تشکیل صندوقهای بیمه ای موردنیاز از قبیل بیمه حرف و مشاغل آزاد (خویش فرمایان و شاغل غیردائم)، بیمه روستائیان و عشایر، بیمه خاص زنان بیوه و سالخورده و خود سرپرست و بیمه خاص حمایت از کودکان.
ه– – گسترش بیمه های خاص جبران خسارات ناشی از حوادث طبیعی از قبیل سیل، خشکسالی، زلزله و طوفان.
و – پشتیبانی حقوقی از بیمه های تکمیلی.
ز – نظارت بر عملکرد صندوقهای بیمهای.
ح – پیگیری اصلاح اساسنامه های شرکتها و صندوقهای بیمه ای به نحوی که اصل بنگاهداری برای شرکتها و صندوقهای بیمه ای لحاظ شود.
ط – نظارت بر تعادل منابع و مصارف صندوقها بر اساس علم محاسبات بیمه ای.
ی – اطلاع رسانی درخصوص خدمات بیمه ای.
تبصره ۱ – هر صندوق بیمه ای می تواند در یکی از دو حوزه بیمه اجتماعی و درمانی و یا در هر دو فعالیت نماید.
تبصره ۲ – دولت مکلف است ظرف مدت دو سال از تاریخ ابلاغ این قانون، امکان تحت پوشش بیمه قرار گرفتن اقشار مختلف جامعه از جمله روستائیان، عشایر و شاغلین فصلی را فراهم نماید.
تبصره ۳ – تعهدات قبلی سازمانها و صندوقهای بیمه گر به افراد تحت پوشش مشروط بر آن که فقط در یک سازمان یا صندوق عضویت داشته اند کماکان به قوت خود باقی است و مازاد بر آن در صورت تأمین منابع و بار مالی لازم از سوی این نظام برقرار خواهد شد.