ماده 6 قانون ثبت احوال

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 6 قانون ثبت احوال: نماينده يا مأمور ثبت احوال كسي است كه از طرف سازمان ثبت احوال كشور و يا ادارات تابعه براي ثبت وقايع يا دريافت اعلامات ‌منصوب شده باشد. ‌

تبصره 1 - اعلام‌ كننده كسي است كه مكلف باعلام واقعه ميباشد و مي تواند بشخص ديگري رسماً وكالت دهد تا از طرف او واقعه را اعلام‌ نمايد.

تبصره 2 - گواه از لحاظ اين قانون كسي است كه صحت اظهارات اعلام‌ كننده را گواهي مي كند.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

نماینده ثبت احوال: ماموری است که از طرف اداره ثبت احوال رسما برای ثبت وقایع چهارگانه انتخاب می شود.[۱]

اعلام کننده: کسی است که مکلف به اعلام واقعه می باشد و می تواند به کسی وکالت دهد تا از طرف او واقعه را اعلام کند.[۲]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اعلام کننده واقعه بر حسب نوع واقعه متفاوت است. اعلام واقعه تولد عمدتا بر عهده خویشاوند نزدیک است در حالی که در خصوص واقعه فوت چنین محدودیتی وجود ندارد. علی رغم این تفاوت ها اعلام واقعه آن قدر اهمیت دارد که عدم اعلام آن در هر صورت جرم انگاری شده است.[۳]

منابع

  1. محمد عظیمی. حقوق مدنی (جلد اول) (در اشخاص). چاپ 1. حیدری، 1372.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405788
  2. منصور اباذری فومشی. ترمینولوژی حقوق نوین (جلد اول). چاپ 1. کیان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405792
  3. محمد درویش زاده و جمعی از همکاران. قانون ثبت احوال در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. داد و دانش، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405796