نقض عامدانه قرارداد و تأثیر آن بر جبران خسارت ناشی از نقض قرارداد
نقض عامدانه قرارداد و تأثیر آن بر جبران خسارت ناشی از نقض قرارداد نام مقاله ای از روح الله رضایی و ابراهیم عبدی پور فرد و اسماعیل عبداللهی بوده که در شماره بیست و ششم دوره هفتم (بهار 1398) فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
نقض قرارداد ممکن است با تقصیر طرف ناقض همراه باشد، تقصیر طرف ناقض درجات مختلفی دارد که شدیدترین درجه آن تقصیر عامدانه است. نقض قرارداد هنگامی عامدانه محسوب میشود که طرف ناقض با سنجش سود و زیان نقض قرارداد، از اجرای تعهدات خود امتناع کند. نقض عامدانه قرارداد و آثار آن در نظامهای حقوقی کامنال و حقوق نوشته و نیز برخی از اسناد حقوقی اروپایی مانند )PECL )و )DCFR )موردتوجه قرارگرفته است. در این نظامها آثار متعددی بر عامدانه بودن نقض قرارداد مترتب شده ازجمله: دادگاههای کامنلایی گاه نقض عمدی تعهدات قراردادی را مستمسکی برای حکم به اجرای عین تعهد قرار داده و گاهی از تعدیل شروط کیفری و به رسمیت شناختن شروط معافیت از مسئولیت به نفع متعهد امتناع کردهاند. در نظام حقوق نوشته، عنصر عامدانه بودن نقض قرارداد مجوزی برای مطالبه خسارات غیرقابلپیشبینی به شمار آمده است. فرضیه این پژوهش این است که دادگاهها باید در هنگام مواجهه با نقض عمدی قرارداد از سوی متعهد، رویکرد سختگیرانه تری در مقایسه با موارد معمولی نقض، اتخاذ کنند و در پی بهبود وضعیت متعهدله با حکم به شیوه جبرانی مناسبتر به حال وی برآیند.
کلیدواژه ها
- جبران خسارت
- تقصیر
- نقض عامدانه
- اجرای عینی
- خسارت انتظاری
- شروط کیفری