ماده 225 مکرر قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۲۲۵ مکرر قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: منسوخه ۱۹/۰۲/۱۳۳۹ - در کلیه دعاوی مدنی اعم از دعاوی اصلی و یا طاری و درخواست های مربوط به امور حسبی باستثناء مواردی که قانون امور حسبی مراجعه بدادگاه را مقرر داشته است مدعی علیه میتواند برای تادیه خساراتیکه از بابت هزینه دادرسی و حق الوکاله ممکن است مدعی محکوم شود از دادگاه تقاضای تامین نماید و دادگاه در صورتیکه تقاضای مزبور را با توجه به نوع و وضع دعوی و سایر جهات موجه بداند قرار تامین صادر مینماید.
و تا وقتی مدعی تامین ندهد دادرسی متوقف خواهد ماند و در صورتیکه مدت مقرر در قرار دادگاه برای دادن تامین منقضی شود و مدعی تامین ندهد بدرخواست مدعی علیه قرار رد دادخواست مدعی صادر میشود.
در دعاوی که مستند آن چک یا سفته یا برات باشد و همچنین در مورد دعاوی مستند به اسناد رسمی و دعاوی علیه متوقف مدعی علیه نمیتواند برای تامین خسارات احتمالی خود تقاضای تامین نماید.
تبصره (منسوخه ۱۹/۰۲/۱۳۳۹)– چنانچه بر دادگاه محرز شود که منظور از اقامه دعوی تاخیر در انجام تعهد یا ایذاء طرف یا غرض ورزی بوده دادگاه مکلف است در ضمن صدور حکم یا قرار مدعی را بتادیه ۳ برابر هزینه دادرسی بنفع طرف متقابل محکوم نماید.