ماده 524 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۵۲۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۰۶,۲۵: قرارهای زیر در صورتی که حکم راجع باصل دعوی قابل فرجام باشد بتنهایی قابل فرجام است.
۱ – قرار ابطال دادخواست یا رد آن در صورتی که از دادگاه صادر شده باشد.
۲ – قرار سقوط دعوی یا سقوط شکایت پژوهش.
۳ – قرار عدم اهلیت یکی از اصحاب دعوی.
۴ – قرار رد دعوی یا قرار عدم استماع آن.
۵ – قرار رد درخواست ابطال رای داور. ۶ – قرار اتیان سوگند.
۱)(منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱) قرار عدم صلاحیت اعم از ذاتی و نسبی.
۲)(منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱) قرار رد یا ابطال دادخواست در مورد اعتراض بر ثبت.
۳)(منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱) قرار سقوط دعوا.
۴)(منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱) قرار عدم اهلیت یکی از اصحاب دعوا.
۵)(منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱) قرار رد دعوی یا عدم استماع آن.
۶)(منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱) قرار رد درخواست ابطال حکم داور.
۷)(منسوخه ۱۲/۱۰/۱۳۳۱) قرار اتیا سوگند در موردی که دادرس بواسطه تردید در بقاء حق سوگند را لازم بداند. (ماده۱۳۳۳ قانون مدنی).
۱ – قرار عدم صلاحیت اعم از ذاتی و نسبی.
۲ – قرار رد دادخواست.
۳ – قرار ابطال دادخواست.
۴ – قرار سقوط دعوی.
۵ – قرار عدم اهلیت یکی از اصحاب دعوی.
۶ – قرار دادگاه استان راجع برد دادرسان دادگاه استان.
۷ – قرار رد دعوی یا عدم استماع آن.
۸ – قرار رد درخواست ابطال حکم داور.
۹ – قرار اتیان سوگند در موردیکه دادرس بواسطه تردید در بقاء حق سوگند را لازم بداند (۱۳۳۳ قانون مدنی).