مالکیت

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

رابطه بین اشخاص و اشیاء به نحوی که موجد هرگونه حق تصرف و انتفاع از عین مزبور باشد؛ مالکیت نام دارد.[۱] قانون مدنی، مالکیت را تعریف ننموده‌ است.[۲]

پیشینه

مالکیت یکی از قدیمی‌ترین و ابتدایی ترین نهادهای اجتماعی است که از سوی بشر، شناسایی و تأسیس شده و بسیاری از نهادهای اجتماعی و حقوقی دیگر بر بنیاد آن نهاده شده و محور بسیاری از فعالیت های اقتصادی و اجتماعی است و باید آن را عامل حفظ و بقای اجتماع بشری دانست. به گفته پرتالیس یکی از حقوق‌دانان بزرگ فرانسوی «از زمانی که بشر وجود داشته، مالکان هم بوده‌اند … و این مالکیت است که اجتماع انسانها را جان بخشیده، گسترده وغنی کرده است». به دلیل گسترش مالکیت در تمام شؤون جامعه، این نهاد در چهار راه تاریخ، اقتصاد، سیاست‌ و اخلاق ‌قرار گرفته و در طول تاریخ محور بسیاری مباحث فلسفی، سیاسی‌وحقوقی بوده است. مالکیت خصوصی، انگیزه فعالیت برای انسان را فراهم کرده و سبب جلو‌گیری از نزاع و کشمش در جامعه می‌شود؛ به گفته‌هابز فیلسوف انگلیسی، مالکیت عامل جلوگیری از جنگ است؛ زیرا همه نمی‌توانند دارای همه چیز باشند.[۳]

مواد مرتبط

اقسام

رویه قضایی

کتب مرتبط

منابع

  1. مجموعه قانون مدنی (ویرایش ششم). چاپ 7. معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 264596
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. دوره متوسط شرح قانون مدنی (حقوق اموال). چاپ 6. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 184560
  3. کاظمی, محمود (1402). "دعوای اثبات مالکیتِ اموال غیر منقول در رویه قضائی ایران؛ «نقد رویه موجود»". دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی. 2 (4): 631–663. doi:10.22034/analysis.2023.2015379.1082. ISSN 2821-1790.
  4. ابوالقاسم گرجی. مبانی حقوق اسلامی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1083964
  5. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 340684