حق ملاقات والدین با طفل

در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی‌باشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن‌ها در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است.

فقدان صلاحیت حضانت در یکی از ابوین، دلیل لزوم منع چنین پدر یا مادری، از ملاقات فرزند خود نیست، حق ملاقات فرزند توسط پدر یا مادر او، در هیچ شرایطی قابل زوال و سقوط نیست، اما دادگاه می‌تواند به لحاظ رعایت مصلحت طفل، محدودیت‌ها و شرایطی را برای ملاقات با پدر یا مادر فاقد صلاحیت حضانت مقرر نماید.

مواد مرتبط

• ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی

• ماده ۵۴ قانون حمایت خانواده

در فقه

پدر طفل نباید مانع ملاقات فرزند با مادر خود گردد؛ ولی می‌تواند از تسلیم فرزند به مادر خودداری کند.

در رویه‌ قضایی

• با استناد به نظریه مشورتی شماره ۱۹۰۰/۷ مورخه ۱۳۸۴/۳/۲۲ اداره حقوقی قوه قضاییه، با رسیدن طفل به سن بلوغ، حضانت از او منتفی بوده و می‌تواند با هر یک از ابوین که تمایل داشته باشد؛ زندگی نموده و نمی‌توان وی را ملزم به ملاقات با پدر یا مادر خود نمود.
• به موجب نظریه مشورتی شماره ۶۱۶۸/۷ مورخه ۱۳۸۲/۷/۲۶ اداره حقوقی قوه قضاییه، ممانعت حاضن از ملاقات طفل با یکی از ابوین خود را نمی‌توان دلیل بر عدم صلاحیت او دانست؛ مگر اینکه دادگاه، اصرار او را در امتناع از فرامین خود در این رابطه احراز نماید.
• به موجب رأی اصراری شماره ۱۵ مورخه ۱۳۷۰/۹/۱۵ ردیف ۷۰/۲۲ هیئت عمومی دیوان عالی کشور، ملاقات فرزند توسط مادر، باید به همان ترتیبی که دادگاه معین نموده، صورت پذیرد و کسی نمی‌تواند مانع ملاقات مادر با فرزند خود گردد.
• رای دادگاه درباره ارتباط سوءسابقه پدر شخص دارای حضانت بر حق حضانت وی (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۵۳۵)
• رای دادگاه درباره اثر بلوغ فرزند بر حق ملاقات والدین (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۱۱۰۰۲۶۲)
• رای دادگاه درباره اختصاص حق ملاقات به اطفال نابالغ (دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۲۲۴۷۰۲۰۷۸)
• رای دادگاه درباره اختیار دادگاه در اجازه خروج فرزند بعد از فوت پدر (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۰۶۵)

جلوگیری پدر از ملاقات طفل با مادر

جلوگیری مکرر پدر از ملاقات طفل با مادر خود، به حکم دادگاه، می‌تواند موجب سلب حق حضانت او گردد.

دستور موقت ملاقات با کودک

ممکن است دادگاه به تقاضای پدر یا مادر طفل که با او زندگی ننموده و حضانت او را بر عهده ندارند؛ دستور موقت ملاقات با کودک را برای یک بار در هفته صادر نماید؛ چنین دستور موقتی را نمی‌توان در زمره اقدام‌های احتیاطی برای حفظ حق محسوب نمود؛ بلکه دستور مزبور، اقدامی است جهت وصول به حق.

عدم امکان صلح یا اسقاط حق ملاقات با طفل

به دلیل اینکه ملاقات با طفل، در زمره نیازهای فطری و ذاتی پدر و مادر، محسوب گردیده؛ و منجر به تأمین نیازهای روحی و عاطفی کودک خواهد شد؛ لذا صلح یا اسقاط این حق، توسط هر یک از ابوین، به دلیل مخالفت با نظم عمومی و اخلاق حسنه، باطل و بلااثر است.

مقالات مرتبط

• نقدی بر رأی عدم استماع درخواست ملاقات فرزند بالغ
• حق ملاقات اقربا با طفل در حقوق ایران

جستارهای وابسته

• حضانت