ماده 28 قانون ثبت احوال: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ماده 28 قانون ثبت احوال''': در موارد زیر اعلام وفات بعهده مقامات زیر است: ۱ ـ در صورتی که وفات در اثر بروز سوانح از قبیل زلزله سیل، طوفان و آتش‌سوزی واقع شود مقامات انتظامی یا گروه های امدادی حاضر در محل مکلفند واقعه وفات را ضمن ارسال صورت حاو...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده 28 قانون ثبت احوال''': در موارد زیر اعلام وفات بعهده مقامات زیر است: | '''ماده 28 قانون ثبت احوال''': در موارد زیر اعلام وفات بعهده مقامات زیر است: | ||
۱ ـ در صورتی که وفات در اثر بروز سوانح از قبیل زلزله سیل، طوفان و آتش‌سوزی واقع شود مقامات انتظامی یا گروه های امدادی حاضر در محل مکلفند واقعه وفات را ضمن ارسال صورت حاوی نام و نام خانوادگی و حتی‌المقدور شماره [[شناسنامه]] و محل صدور شناسنامه و سن متوفی اعلام‌نمایند.(اصلاحی مصوب ۱۳۶۳/۱۰/۱۸) | ۱ ـ در صورتی که وفات در اثر بروز سوانح از قبیل زلزله سیل، طوفان و آتش‌سوزی واقع شود مقامات انتظامی یا گروه های امدادی حاضر در محل مکلفند واقعه وفات را ضمن ارسال صورت حاوی نام و نام خانوادگی و حتی‌المقدور شماره [[شناسنامه]] و محل صدور [[شناسنامه]] و سن متوفی اعلام‌نمایند.(اصلاحی مصوب ۱۳۶۳/۱۰/۱۸) | ||
۲ – وفات نظامیانی که در زمان صلح در سربازخانه و یا ضمن مانورهای نظامی یا در زمان جنگ واقع می‌شود وسیله فرمانده قسمت با تعیین [[نام]] و [[نام خانوادگی]] و شماره شناسایی و محل صدور [[شناسنامه]] اعلام می‌گردد.(اصلاحی مصوب ۱۳۶۳/۱۰/۱۸) | ۲ – وفات نظامیانی که در زمان صلح در سربازخانه و یا ضمن مانورهای نظامی یا در زمان جنگ واقع می‌شود وسیله فرمانده قسمت با تعیین [[نام]] و [[نام خانوادگی]] و شماره شناسایی و محل صدور [[شناسنامه]] اعلام می‌گردد.(اصلاحی مصوب ۱۳۶۳/۱۰/۱۸) | ||
== توضیح واژگان == | |||
نام: یا [[نام|اسم]] واژه ای است که دلالت بر شخص، شیء یا مکانی نماید. بسیاری از علما اسم را از ریشه «سمو» به معنای بلندی می دانند و نامگذاری را موجب معرفت و علو مقام دانسته اند. برخی از علما نیز نام را علامت و نشانه مهمی دانسته اند زیرا ریشه اسم را «وسم» می دانند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=وضعیت افراد فاقد شناسنامه و مشکوک التابعه - تحلیل ماده 45 قانون ثبت احوال|ترجمه=|جلد=|سال=1395|ناشر=کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6405908|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=زارعی محمودآبادی|چاپ=}}</ref> | |||
نام خانوادگی: اشخاص طبیعی علاوه بر نام شخصی یا همان نام کوچک باید نام خانوادگی هم داشته باشن. نام خانوادگی نامی است که تمام افراد یک خانواده به آن نام شناخته می شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6445264|صفحه=|نام۱=مراد|نام خانوادگی۱=مقصودی|چاپ=2}}</ref> | |||
شناسنامه: برگی است که [[احوال شخصیه]] هر کس، همانطورکه در دفاتر [[سجل احوال]] مقرراست؛ بر روی آن برگ درج می گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد چهارم) (شخصیت، تابعیت، اسناد سجل احوال، اقامتگاه، قرابت، نکاح و فسخ آن)|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=اسلامیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=690460|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=13}}</ref> | |||
== پیشینه تقنینی == | |||
در ماده 33 قانون سجل احوال 1307 مقرر شده بود در مورد اشخاصی که در حین مسافرت در راه ها فوت می شوند مامورین امنیه مکلف هستند وقوع فوت و اطلاعاتی را که راجع به هویت شخص متوفی به دست می آورند به نزدیکترین دفتر سجل احوال اطلاع دهند و راجع به افرادی که در جنگ کشته و تلف می شوند ادراه قشونی موظف است مراتب را به اطلاعات راجع به [[هویت]] مقتولین در موقع مقتضی به دفتر سجل احوال اطلاع دهد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون ثبت احوال در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=داد و دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6445260|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=درویش زاده|نام۲=محمد|نام خانوادگی۲=درویش زاده|چاپ=1}}</ref> ماده 24 قانون اصلاح قانون سجل احوال 1319 نیز مقرر کرده بود نسبت به کسانی که در جنگ یا در لشکر کشی فوت می نمایند به طریق ذیل رفتار خواهد شد: هر گاه هویت متئفی معلوم باشد رییس قسمت مراتب را به وسیله وزارت جنگ به اداره کل آمار و ثبت احوال اطلاع خواهد داد تا فوت بر طبق اطلاع نامه مزبور در دفتر محل صدور شناسنامه متوفی ثبت شود و اگر هویت شخص متوفی تشخیص نشود صورت مجلسی به امضای افسران مربوطه ارتش تنظیم و رونوشت گواهی شده آن به وسیله وزارت جنگ به اداره کل آمار و ثبت احوال ارسال می شود و چنانچه بعد اطلاعاتی راجع به هویت شخص متوفی از طرف مقامات ارتش تحصیل شود مراتب باید به طریق مذکور به اداره آمار و ثبت احوال اطلاع داده شود.<ref name=":0" /> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون ثبت احوال}} | |||
[[رده:مواد قانون ثبت احوال]] | |||
[[رده:اعلام وفات]] | |||
[[رده:ثبت وفات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۰
ماده 28 قانون ثبت احوال: در موارد زیر اعلام وفات بعهده مقامات زیر است:
۱ ـ در صورتی که وفات در اثر بروز سوانح از قبیل زلزله سیل، طوفان و آتش‌سوزی واقع شود مقامات انتظامی یا گروه های امدادی حاضر در محل مکلفند واقعه وفات را ضمن ارسال صورت حاوی نام و نام خانوادگی و حتی‌المقدور شماره شناسنامه و محل صدور شناسنامه و سن متوفی اعلام‌نمایند.(اصلاحی مصوب ۱۳۶۳/۱۰/۱۸)
۲ – وفات نظامیانی که در زمان صلح در سربازخانه و یا ضمن مانورهای نظامی یا در زمان جنگ واقع می‌شود وسیله فرمانده قسمت با تعیین نام و نام خانوادگی و شماره شناسایی و محل صدور شناسنامه اعلام می‌گردد.(اصلاحی مصوب ۱۳۶۳/۱۰/۱۸)
توضیح واژگان
نام: یا اسم واژه ای است که دلالت بر شخص، شیء یا مکانی نماید. بسیاری از علما اسم را از ریشه «سمو» به معنای بلندی می دانند و نامگذاری را موجب معرفت و علو مقام دانسته اند. برخی از علما نیز نام را علامت و نشانه مهمی دانسته اند زیرا ریشه اسم را «وسم» می دانند.[۱]
نام خانوادگی: اشخاص طبیعی علاوه بر نام شخصی یا همان نام کوچک باید نام خانوادگی هم داشته باشن. نام خانوادگی نامی است که تمام افراد یک خانواده به آن نام شناخته می شوند.[۲]
شناسنامه: برگی است که احوال شخصیه هر کس، همانطورکه در دفاتر سجل احوال مقرراست؛ بر روی آن برگ درج می گردد.[۳]
پیشینه تقنینی
در ماده 33 قانون سجل احوال 1307 مقرر شده بود در مورد اشخاصی که در حین مسافرت در راه ها فوت می شوند مامورین امنیه مکلف هستند وقوع فوت و اطلاعاتی را که راجع به هویت شخص متوفی به دست می آورند به نزدیکترین دفتر سجل احوال اطلاع دهند و راجع به افرادی که در جنگ کشته و تلف می شوند ادراه قشونی موظف است مراتب را به اطلاعات راجع به هویت مقتولین در موقع مقتضی به دفتر سجل احوال اطلاع دهد.[۴] ماده 24 قانون اصلاح قانون سجل احوال 1319 نیز مقرر کرده بود نسبت به کسانی که در جنگ یا در لشکر کشی فوت می نمایند به طریق ذیل رفتار خواهد شد: هر گاه هویت متئفی معلوم باشد رییس قسمت مراتب را به وسیله وزارت جنگ به اداره کل آمار و ثبت احوال اطلاع خواهد داد تا فوت بر طبق اطلاع نامه مزبور در دفتر محل صدور شناسنامه متوفی ثبت شود و اگر هویت شخص متوفی تشخیص نشود صورت مجلسی به امضای افسران مربوطه ارتش تنظیم و رونوشت گواهی شده آن به وسیله وزارت جنگ به اداره کل آمار و ثبت احوال ارسال می شود و چنانچه بعد اطلاعاتی راجع به هویت شخص متوفی از طرف مقامات ارتش تحصیل شود مراتب باید به طریق مذکور به اداره آمار و ثبت احوال اطلاع داده شود.[۴]
منابع
- ↑ حسن زارعی محمودآبادی. وضعیت افراد فاقد شناسنامه و مشکوک التابعه - تحلیل ماده 45 قانون ثبت احوال. کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد، 1395. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405908
- ↑ مراد مقصودی. حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین). چاپ 2. خرسندی، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6445264
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد چهارم) (شخصیت، تابعیت، اسناد سجل احوال، اقامتگاه، قرابت، نکاح و فسخ آن). چاپ 13. اسلامیه، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 690460
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ محمد درویش زاده و محمد درویش زاده. قانون ثبت احوال در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. داد و دانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6445260