نظریه شماره 7/99/534 مورخ 1399/05/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مطالبه خسارت ناشی از دادرسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/534|شماره پرونده=99-16/10-534ح|تاریخ نظریه=1399/05/15}} '''استعلام''': پیرو استعلام شماره۹۰۱۶/۱۱۰/۳۸۰۰۱ مورخ۱۳۹۹/۲/۲۷ و عطف به پاسخ استعلام مذکور به شماره و تاریخ ۱۳۹۹/۳/۱۷ با توجه به اینکه دادخواهی بر مبانی اصل ۳۵...» ایجاد کرد) |
(+رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (حقوقی); +رده:نظریه 1; +رده:خسارت; +رده:حقوق اساسی; +رده:حقوق ملت; +رده:تسبیب using HotCat) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/534|شماره پرونده=99-16/10-534ح|تاریخ نظریه=1399/05/15}} | {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/534|شماره پرونده=99-16/10-534ح|تاریخ نظریه=1399/05/15|محور نظریه=[[خسارت]]|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی مدنی]]}} | ||
''' | '''چکیده نظریه شماره 7/99/534 مورخ 1399/05/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مطالبه خسارت ناشی از دادرسی:''' احراز شرایط مقرر در بند میانی ماده ی ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی که عمد و علم خواهان به غیر محق بودن خود در دادرسی است، شرط استحقاق خوانده برای مطالبه ی خسارت ناشی از دادرسی است بنابراین ادعای یاد شده هم مانند هر ادعای دیگری نیازمند اثبات است و وظیفه ی اثبات هم طبق عمومات دادرسی از جمله قاعده البینه علی المدعی به عهده ی مدعی آن (یعنی خوانده ی دعوای اصلی) می باشد. | ||
== استعلام == | |||
پیرو استعلام شماره۹۰۱۶/۱۱۰/۳۸۰۰۱ مورخ۱۳۹۹/۲/۲۷ و عطف به پاسخ استعلام مذکور به شماره و تاریخ ۱۳۹۹/۳/۱۷ با توجه به این که [[دادخواهی]] بر مبانی [[اصل ۳۵ قانون اساسی]] از [[حقوق اساسی|حقوقی اساسی]] و شهروندی افراد محسوب گردیده است و نظر به این که حسب پاسخ استعلام یاد شده به طور کلی مطالبه [[خسارت]] [[دادرسی]] در غیر موارد قراردادی تابع قواعد عمومی حاکم بر [[اتلاف]] و [[تسبیب]] می باشد و از طرفی قسمت میانی [[ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۵۱۵ از قانون آیین دادرسی مدنی]] [[خوانده]] [[دعوی]] نیز می تواند خسارتی که عمدا از طرف [[خواهان]] با علم به غیر محقق بودن در دادرسی به او وارد شده است را از خواهان مطالبه نماید حال سوال آن است که اثبات علم و نیز [[عمد]] خواهان در غیر محقق بودن خود در دادرسی بر عهده خوانده خواهان دعوای مطالبه خسارات دادرسی می باشد یا خواهان به عبارت بهتر آیا منظور از عمد و علم خواهان به عدم حقانیت خود ناظر به دعوی واهی است و یا آن که به صرف صدور [[رأی قطعی|حکم قطعی]] به ضرر خواهان مطالبه خسارت دادرسی وارد شده به خوانده از طرف وی در هر صورت اعم از علم و عمد خواهان به غیر محقق بودن خود در دادرسی و یا فقدان عمد و علم ایشان به این موضوع قابلیت مطالبه دارد. | |||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
احراز شرایط مقرر در بند میانی ماده ی ۵۱۵ قانون آیین دادرسی دادگاه ها در امور مدنی که عمد و علم خواهان به غیر محق بودن خود در دادرسی است، شرط استحقاق خوانده برای مطالبه ی خسارت ناشی از دادرسی است بنابراین ادعای یاد شده هم مانند هر ادعای دیگری نیازمند اثبات است و وظیفه ی اثبات هم طبق عمومات دادرسی از جمله قاعده البینه علی المدعی و مواد ۱۲۵۷ از قانون مدنی و | احراز شرایط مقرر در بند میانی ماده ی ۵۱۵ قانون آیین دادرسی دادگاه ها در امور مدنی که عمد و علم خواهان به غیر محق بودن خود در دادرسی است، شرط استحقاق خوانده برای مطالبه ی خسارت ناشی از دادرسی است بنابراین ادعای یاد شده هم مانند هر ادعای دیگری نیازمند اثبات است و وظیفه ی اثبات هم طبق عمومات دادرسی از جمله قاعده البینه علی المدعی و [[ماده ۱۲۵۷ قانون مدنی|مواد ۱۲۵۷ از قانون مدنی]] و [[ماده ۱۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی|۱۹۶]]،[[ماده ۱۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی|۱۹۴]] و [[ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی|۱۹۷ از قانون آیین دادرسی دادگاه ها در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹]] به عهده ی [[مدعی]] آن (یعنی خوانده ی دعوای اصلی) می باشد. | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[اصل ۳۵ قانون اساسی]] | |||
* [[ماده ۱۲۵۷ قانون مدنی]] | |||
* [[ماده ۱۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۱۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[دادخواهی]] | |||
* [[خسارت]] | |||
* [[حقوق اساسی]] | |||
* [[تسبیب]] | |||
* [[اتلاف]] | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۹]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۹]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (حقوقی)]] | |||
[[رده:نظریه 1]] | |||
[[رده:خسارت]] | |||
[[رده:حقوق اساسی]] | |||
[[رده:حقوق ملت]] | |||
[[رده:تسبیب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۲
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۹/۵۳۴ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۹۹-۱۶/۱۰-۵۳۴ح |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۹/۰۵/۱۵ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی مدنی |
| محور نظریه | خسارت |
چکیده نظریه شماره 7/99/534 مورخ 1399/05/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مطالبه خسارت ناشی از دادرسی: احراز شرایط مقرر در بند میانی ماده ی ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی که عمد و علم خواهان به غیر محق بودن خود در دادرسی است، شرط استحقاق خوانده برای مطالبه ی خسارت ناشی از دادرسی است بنابراین ادعای یاد شده هم مانند هر ادعای دیگری نیازمند اثبات است و وظیفه ی اثبات هم طبق عمومات دادرسی از جمله قاعده البینه علی المدعی به عهده ی مدعی آن (یعنی خوانده ی دعوای اصلی) می باشد.
استعلام
پیرو استعلام شماره۹۰۱۶/۱۱۰/۳۸۰۰۱ مورخ۱۳۹۹/۲/۲۷ و عطف به پاسخ استعلام مذکور به شماره و تاریخ ۱۳۹۹/۳/۱۷ با توجه به این که دادخواهی بر مبانی اصل ۳۵ قانون اساسی از حقوقی اساسی و شهروندی افراد محسوب گردیده است و نظر به این که حسب پاسخ استعلام یاد شده به طور کلی مطالبه خسارت دادرسی در غیر موارد قراردادی تابع قواعد عمومی حاکم بر اتلاف و تسبیب می باشد و از طرفی قسمت میانی ماده ۵۱۵ از قانون آیین دادرسی مدنی خوانده دعوی نیز می تواند خسارتی که عمدا از طرف خواهان با علم به غیر محقق بودن در دادرسی به او وارد شده است را از خواهان مطالبه نماید حال سوال آن است که اثبات علم و نیز عمد خواهان در غیر محقق بودن خود در دادرسی بر عهده خوانده خواهان دعوای مطالبه خسارات دادرسی می باشد یا خواهان به عبارت بهتر آیا منظور از عمد و علم خواهان به عدم حقانیت خود ناظر به دعوی واهی است و یا آن که به صرف صدور حکم قطعی به ضرر خواهان مطالبه خسارت دادرسی وارد شده به خوانده از طرف وی در هر صورت اعم از علم و عمد خواهان به غیر محقق بودن خود در دادرسی و یا فقدان عمد و علم ایشان به این موضوع قابلیت مطالبه دارد.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
احراز شرایط مقرر در بند میانی ماده ی ۵۱۵ قانون آیین دادرسی دادگاه ها در امور مدنی که عمد و علم خواهان به غیر محق بودن خود در دادرسی است، شرط استحقاق خوانده برای مطالبه ی خسارت ناشی از دادرسی است بنابراین ادعای یاد شده هم مانند هر ادعای دیگری نیازمند اثبات است و وظیفه ی اثبات هم طبق عمومات دادرسی از جمله قاعده البینه علی المدعی و مواد ۱۲۵۷ از قانون مدنی و ۱۹۶،۱۹۴ و ۱۹۷ از قانون آیین دادرسی دادگاه ها در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ به عهده ی مدعی آن (یعنی خوانده ی دعوای اصلی) می باشد.
مواد مرتبط
- اصل ۳۵ قانون اساسی
- ماده ۱۲۵۷ قانون مدنی
- ماده ۱۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی