شرکت نسبی: تفاوت میان نسخه‌ها
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «ماده ۱۸۳ قانون تجارت بیان می‌دارد:«'''شرکت نسبی''' شرکتی است که برای امور تجارتی در تحت اسم مخصوصی بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه‌ای است که در شرکت گذاشته».<ref>ماده ۱۸۳ قانون تجارت</ref> ==...» ایجاد کرد) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۱۸۳ قانون تجارت]] | * [[ماده ۱۸۳ قانون تجارت|ماده ۱۸۳]] تا [[ماده ۱۸۹ قانون تجارت|۱۸۹ قانون تجارت]] | ||
== اسم شرکت نسبی == | |||
«در اسم [[شرکت نسبی]] عبارت (شرکت نسبی) و لااقل اسم یک نفر از [[شریک|شرکاء]] باید ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکاء نباشد بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده عبارتی از قبیل «و شرکاء» و «برادران» ضروری است».<ref>[[ماده ۱۸۴ قانون تجارت]]</ref> در این خصوص، شایان ذکر است که نام [[شرکت تضامنی|شرکت‌های تضامنی]] و [[شرکت نسبی|نسبی]]، باید به گونه‌ای انتخاب گردد که برای [[شخص ثالث|اشخاص ثالث]]، تداعی‌گر وصف اصلی شرکت‌های مزبور، یعنی شخصی بودن آن‌ها باشد. برخلاف دیگر شرکت‌ها، نام شرکت‌های تضامنی و نسبی، از دو بخش تشکیل شده؛ که بخش اول، عبارت است از اسم مخصوص شرکت و بخش دوم، نام یک یا چند تن از شرکا است که به دنبال اسم مخصوص شرکت می‌آید و ممکن است با پسوندی نظیر «... یا برادران» و … همراه باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق شرکت‌های تجاری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3256568|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=پاسبان|چاپ=7}}</ref> لزوم ذکر نام شرکا، به عنوان جزئی از نام شرکت، بیانگر جایگاه شخصی شرکا، در شرکت تضامنی و نسبی بوده و نیز، پیوند میان موجودیت شرکت و اعتبار شرکا را نشان می‌دهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق شرکت‌های تجاری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3256576|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=پاسبان|چاپ=7}}</ref> | |||
== مسئولیت شرکای شرکت نسبی == | |||
شرکت نسبی از هر جهت، شبیه [[شرکت تضامنی]] است. تنها تفاوتی که بین این دو شرکت وجود دارد؛ این است که در شرکت نسبی، [[مسئولیت]] شرکا، به نسبت آورده آنان تعیین می‌گردد. به عبارت دیگر، در شرکت‌های نسبی، هر شریکی به نسبت [[سهم الشرکه]] خویش، مسئول وصول طلب شخص ثالث می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=موازین حقوق تجارت در آرای دیوانعالی کشور|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=بازگیر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2938800|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت نوین|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2633788|صفحه=|نام۱=محمدطاهر|نام خانوادگی۱=کنعانی|چاپ=1}}</ref> در [[ماده ۱۸۶ قانون تجارت]]، صراحتاً مقرر شده است که:«اگر [[دارایی شرکت|دارایی]] [[شرکت نسبی]] برای [[تأدیه]] تمام قروض [[شرکت نسبی|شرکت]] کافی نباشد هر یک از [[شریک|شرکاء]] به نسبت سرمایه که در شرکت داشته مسئول [[تأدیه]] قروض شرکت است».<ref>[[ماده ۱۸۶ قانون تجارت]]</ref> همچنین، [[ماده ۱۸۷ قانون تجارت]] نیز بیان می‌دارد:«مادام که [[شرکت نسبی]] منحل نشده مطالبهٔ قروض آن باید از خود [[شرکت نسبی|شرکت]] به عمل آید فقط پس از [[انحلال شرکت|انحلال]] [[طلبکار|طلبکاران]] می‌توانید با رعایت [[ماده ۱۸۶ قانون تجارت|ماده فوق]] به فرد فرد [[شریک|شرکاء]] مراجعه کنند».<ref>ماده ۱۸۷ قانون تجارت</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | |||
[[رده:اصطلاحات حقوق تجارت]] | |||
[[رده:اصطلاحات قانون تجارت]] | |||
[[رده:شرکت‌های تجاری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۲
ماده ۱۸۳ قانون تجارت بیان می‌دارد:«شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجارتی در تحت اسم مخصوصی بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه‌ای است که در شرکت گذاشته».[۱]
مواد مرتبط
اسم شرکت نسبی
«در اسم شرکت نسبی عبارت (شرکت نسبی) و لااقل اسم یک نفر از شرکاء باید ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکاء نباشد بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده عبارتی از قبیل «و شرکاء» و «برادران» ضروری است».[۲] در این خصوص، شایان ذکر است که نام شرکت‌های تضامنی و نسبی، باید به گونه‌ای انتخاب گردد که برای اشخاص ثالث، تداعی‌گر وصف اصلی شرکت‌های مزبور، یعنی شخصی بودن آن‌ها باشد. برخلاف دیگر شرکت‌ها، نام شرکت‌های تضامنی و نسبی، از دو بخش تشکیل شده؛ که بخش اول، عبارت است از اسم مخصوص شرکت و بخش دوم، نام یک یا چند تن از شرکا است که به دنبال اسم مخصوص شرکت می‌آید و ممکن است با پسوندی نظیر «... یا برادران» و … همراه باشد.[۳] لزوم ذکر نام شرکا، به عنوان جزئی از نام شرکت، بیانگر جایگاه شخصی شرکا، در شرکت تضامنی و نسبی بوده و نیز، پیوند میان موجودیت شرکت و اعتبار شرکا را نشان می‌دهد.[۴]
مسئولیت شرکای شرکت نسبی
شرکت نسبی از هر جهت، شبیه شرکت تضامنی است. تنها تفاوتی که بین این دو شرکت وجود دارد؛ این است که در شرکت نسبی، مسئولیت شرکا، به نسبت آورده آنان تعیین می‌گردد. به عبارت دیگر، در شرکت‌های نسبی، هر شریکی به نسبت سهم الشرکه خویش، مسئول وصول طلب شخص ثالث می‌باشد.[۵][۶] در ماده ۱۸۶ قانون تجارت، صراحتاً مقرر شده است که:«اگر دارایی شرکت نسبی برای تأدیه تمام قروض شرکت کافی نباشد هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه که در شرکت داشته مسئول تأدیه قروض شرکت است».[۷] همچنین، ماده ۱۸۷ قانون تجارت نیز بیان می‌دارد:«مادام که شرکت نسبی منحل نشده مطالبهٔ قروض آن باید از خود شرکت به عمل آید فقط پس از انحلال طلبکاران می‌توانید با رعایت ماده فوق به فرد فرد شرکاء مراجعه کنند».[۸]
منابع
- ↑ ماده ۱۸۳ قانون تجارت
- ↑ ماده ۱۸۴ قانون تجارت
- ↑ محمدرضا پاسبان. حقوق شرکت‌های تجاری. چاپ 7. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3256568
- ↑ محمدرضا پاسبان. حقوق شرکت‌های تجاری. چاپ 7. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3256576
- ↑ یداله بازگیر. موازین حقوق تجارت در آرای دیوانعالی کشور. چاپ 2. بازگیر، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2938800
- ↑ محمدطاهر کنعانی. حقوق تجارت نوین. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2633788
- ↑ ماده ۱۸۶ قانون تجارت
- ↑ ماده ۱۸۷ قانون تجارت