ماده 53 قانون حمایت خانواده

ماده ۵۳ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱: هرکس با داشتن استطاعت مالی، نفقه زن خود را در صورت تمکین او ندهد یا از تأدیه نفقه سایر اشخاص واجب النفقه امتناع کند به حبس تعزیری درجه شش محکوم می‌شود. تعقیب کیفری منوط به شکایت شاکی خصوصی است و در صورت گذشت وی از شکایت در هر زمان تعقیب جزائی یا اجرای مجازات موقوف می‌شود.

تبصره ـ امتناع از پرداخت نفقه زوجه ای که به موجب قانون مجاز به عدم تمکین است و نیز نفقه فرزندان ناشی از تلقیح مصنوعی یا کودکان تحت سرپرستی مشمول مقررات این ماده است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۱۰۶ قانون مدنی
• ماده ۱۱۱۱ قانون مدنی
• ماده ۱۱۹۶ قانون مدنی

پیشنه

پیشینه جرم انگاری ترک انفاق به ماده ۲۱۴ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴ بر می‌گردد. سپس ماده ۲۲ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۵۳ ترک انفاق را جرم انگاری کرد سپس ماده ۱۰۵ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۶۲ به این موضوع پرداخت و بعد از آن ماده ۶۴۲ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۵۷ و در نهایت ماده ۵۳ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ به جرم ترک انفاق پرداخته‌است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

برای تحقق جرم ترک انفاق اولا زوج باید به لحاظ مالی استطاعت داشته باشد و ثانیاً زوجه باید تمکین نماید. زوجه ای که از تمکین سر باز زند و ناشزه باشد نفقه ای ندارد که عدم پرداخت آن را بتوان جرم دانست. برای تحقق جرم ترک انفاق، نفقه باید ناظر به آینده باشد، نفقه گذشته زوجه مشمول عنوان مجرمانه ترک انفاق نمی‌شود. از لحاظ مستمر و آنی بودن، جرم ترک انفاق یک جرم مستمر است. چنانچه زوج، چند همسر داشته باشد، ترک انفاق هر یک، یک جرم مجزا در نظر گرفته می‌شود.

نکات توضیحی

عدم پرداخت نفقه باید با قصد مجرمانه باشد؛ یعنی زوج بخواهد زوجه را از حق قانونی اش محروم نماید.نکته دیگر در خصوص ماده 53 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 این است که ترک انفاق یک جرم قابل گذشت است.