ماده 41 قانون حمایت خانواده

ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱: هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسؤول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی‌حق شود، می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش‌بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.

تبصره ـ قوه قضائیه مکلف است برای نحوه ملاقات والدین با طفل سازوکار مناسب با مصالح خانواده و کودک را فراهم نماید.

آیین‌نامه اجرائی این ماده ظرف شش ماه توسط وزارت دادگستری تهیه می‌شود و به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 40 قانون حمایت خانواده
• ماده 42 قانون حمایت خانواده
• ماده 13 قانون حمایت خانواده
• ماده ۴۳ قانون حمایت خانواده
• ماده ۴۵ قانون حمایت خانواده
• ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی

پیشینه

مفاد ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ پیش از این قانون، در ماده 13 قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۴۶ و سپس در ماده 13 قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۵۳ آمده بود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 41 قانون حمایت خانواده

1. دادگاه می‌تواند توافقات مربوط به ملاقات، حضانت و نگهداری طفل را بررسی کند تا مصلحت طفل رعایت شود.
2. در صورت عدم رعایت تکالیف حضانت یا مانع‌تراشی برای ملاقات طفل، دادگاه می‌تواند تصمیمات جدیدی اتخاذ کند.
3. دادگاه می‌تواند حضانت را به شخص دیگری واگذار کند یا شخص ناظری برای نظارت بر مصلحت طفل تعیین نماید.
4. قوه قضائیه موظف است سازوکارهای مناسبی برای ملاقات والدین با طفل با توجه به مصالح خانواده و کودک فراهم کند.
5. آیین‌نامه اجرایی این ماده باید ظرف شش ماه توسط وزارت دادگستری تهیه و به تصویب رئیس قوه قضائیه برسد.

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره وضعیت حضانت در صورت ازدواج مادر (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۱۰۲۱۲۴)
• رای دادگاه درباره حضانت فرزند بالغ (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۲۴۰۰۵۳۸)
• نظریه شماره 7/98/944 مورخ 1398/07/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/98/1429 مورخ 1398/11/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/97/3312 مورخ 1397/12/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 2683/95/7 مورخ 1395/10/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه مشورتی شماره ۷/۹۳/۶۲۸ مورخ ۹۲/۳/۲۰ اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر می‌دارد: امتناع طفل یا نوجوان از ملاقات با پدر نقض یک تعهد یا الزام قانونی برای طفل یا نوجوان (فرزند) تلقی نمی‌شود تا طرح دعوا مطابق ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۷۹ را توجیه نماید بلکه این امر یک تکلیف اخلاقی است که فاقد ضمانت اجرای حقوقی است و اساس چنسن دعوایی در صورتی که به طرفیت فرزند مطرح شود قابلیت استماع را ندارد.
• نظریه مشورتی شماره ۷/۹۲/۶۲۸ مورخ ۹۲/۴/۸ اداره حقوقی قوه قضاییه در خصوص ماده ۴۱ این گونه اظهار نظر کرده‌است: برابر نص ماده 41 قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ در صورتی که مسئول حضانت از انجام وظایف و تکالیف مقدر خودداری کند دادگاه می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش‌بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ نماید. برابر ماده ۱۱ ۷۳ قانون مدنی نیز دادگاه به تقاضای اقربای طفل یا قیم یا دادستان هر تصمیمی که برای حضانت طفل مقتضی بداند اتخاذ می‌کند بنابراین سپردن حضانت طفل به امین منضم به ولی قهری در امور مذکور در این ماده بلامانع است.
• نظریه شماره 7/1402/508 مورخ 1402/08/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ممانعت از ملاقات با فرزند مشترک
• نظریه شماره 1197/95/7 مورخ 1395/05/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• رای دادگاه درباره اثر قرارداد بر حضانت فرزند مشترک (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۲۴۰۱۴۷۲)
• رای دادگاه درباره اثر مصلحت در واگذاری حضانت اطفال (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۴۵۰۱۲۷۰)
• رای دادگاه درباره اثر توافق زوجین نسبت به زمان و مکان ملاقات فرزند مشترک (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۲۱۳۱۲۰۰۰۳۸)
• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره مرجع صالح در دعوای مطالبه نفقه فرزند
• نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۴۳۵ مورخ ۱۴۰۲/۰۷/۰۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره جلوگیری از ملاقات طفل توسط یکی از والدین
• نظریه شماره 1197/95/7 مورخ 1395/05/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 1265/95/7 مورخ 1395/04/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

مقالات مرتبط

• حضانت طفل در فقه و حقوق ایران و مقایسه آن با حقوق انگلیس