گونههایی از ابهام در گزارههای قانونی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | [[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:ابهام در قانون]] | [[رده:ابهام در قانون]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در نشریات]] |
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۲
گونههایی از ابهام در گزارههای قانونی نام مقاله ای از دکتر محمد حسن صادقی مقدم و محمد حسن اماموری بوده که در شماره دوم دوره پنجم (پاییز 1392) مجله علمی مطالعات حقوقی منتشر شده است.
چکیده
ابهام هنگامی پدید میآید که از یک گزاره قانونی بیش از یک معنا قابل برداشت باشد. بررسی عللی که باعث پدید آمدن ابهام میگردد نشان از وجود گونههای مختلفی برای آن دارد. مطالعة این گونهها نشان میدهد که ابهام یک حالت عارضی است و ضمن اینکه به صورت ناخودآگاه به وجود میآید میتوان تا حدودی از بروز آن پیشگیری نمود. افزون بر آن، با اینکه ابهام موضوع تفسیر است اما کانون بحث در تفسیر، رفع ابهام است و کمتر به شناخت ابهام توجه میشود. بر این بنیاد، شناخت تفصیلی نسبت به ابهام میتواند زمینه را برای زدودن آگاهانهتر ابهام فراهم نماید. در نهایت، شناخت علل ابهام این امکان را برای قانونگذار فراهم میآورد تا در اصلاح قانون، بجای درهم ریختن بنیان مواد مبهم به رفع ریشه ابهام همت گمارد.
کلید واژه ها
- نامعین بودن
- ابهام واژگانی
- ابهام ساختاری
- چند معنایی
- تفسیر
مواد مرتبط
- ماده 655 قانون مدنی
- ماده 755 قانون مدنی
- ماده 757 قانون مدنی
- ماده 186 قانون مدنی
- ماده 214 قانون مدنی
- ماده 232 قانون مدنی
- ماده 364 قانون مدنی
- ماده 365 قانون مدنی
- ماده 460 قانون مدنی
- ماده 285 قانون مدنی
- ماده 798 قانون مدنی
- ماده 1059 قانون مدنی
- ماده 1277 قانون مدنی
- ماده 313 قانون تجارت
- ماده 315 قانون تجارت
- ماده 242 قانون تجارت
- ماده 249 قانون تجارت
- ماده 286 قانون تجارت
- ماده 530 قانون تجارت
- ماده 48 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 53 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 57 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 59 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 60 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 107 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 324 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 325 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 417 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 418 قانون آیین دادرسی مدنی
- اصل 170 قانون اساسی
- ماده 183 قانون مجازات اسلامی
- ماده 511 قانون مجازات اسلامی