ماده 10 قانون حمایت خانواده: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
* [[مبانی حاکم بر حل وفصل دعاوی خانوادگی با رویکرد عدالت ترمیمی]] | |||
* [[مبانی و آثار اصل حاکمیت اراده در دادرسی مدنی]] | |||
* [[کارآمدی نظام حل و فصل اختلافات خانوادگی]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۰:۲۴
ماده ۱۰ قانون حمایت خانوادهمصوب ۱۳۹۱:دادگاه میتواند برای فراهم کردن فرصت صلح و سازش جلسه دادرسی را به درخواست زوجین یا یکی از آنان حداکثر برای دو بار به تأخیر اندازد.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می شود.[۱]
دادرسی: به معنای رسیدگی برای قضاوت کردن است که در مورد قضاوت گفته شده است: «القضاء هو الحکم بین الناس عند التنازع و التشاجر و رفع الخصومه و فصل الامر بینهم»[۲] و دادرسی به معنای اخص برای مرافعه و محاکمه و برای قطع و حل و فصل اختلافات مردم به کار میرود.[۳]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 10 قانون حمایت خانواده
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- دادگاه اجازه دارد جلسه دادرسی را به تأخیر بیندازد.
- تأخیر جلسه دادرسی با هدف فراهم کردن فرصت صلح و سازش انجام میشود.
- این تأخیر با درخواست زوجین یا یکی از آنان ممکن است.
- حداکثر تعداد تأخیر جلسات دادرسی به دو بار محدود است.
رویه های قضایی
- نظریه شماره 2714/95 مورخ 1395/10/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 2714.95 مورخ 1395/10/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره مرجع صالح در دعوای مطالبه نفقه فرزند
مقالات مرتبط
- مبانی حاکم بر حل وفصل دعاوی خانوادگی با رویکرد عدالت ترمیمی
- مبانی و آثار اصل حاکمیت اراده در دادرسی مدنی
- کارآمدی نظام حل و فصل اختلافات خانوادگی
منابع
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
- ↑ علی مهاجری. شرح قانون آیین دادرسی مدنی دادگاه های عمومی و انقلاب (جلد اول). چاپ 2. گنج دانش، 1381. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1616336
- ↑ فاطمه بداغی. آیین دادرسی در دادگاه های خانواده. چاپ 1. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2147780