حجر

حجر یعنی منع و جلوگیری، حجر، به منع شرعی از اتیان یک عمل حقوقی اطلاق می گردد؛ بنابراین منع عرفی در زمره حجر قرار نمی گیرد، نظیر ممنوعیت فروش مال غیرمنقول به خارجیان. به کسی که حق تصرف در اموالش را ندارد؛ «محجور» گویند.

مواد مرتبط

مواد ۲۱۰ تا ماده ۲۱۳ قانون مدنی

در رویه قضایی

• رای وحدت رویه شماره 800 مورخ 1336/04/11 هیات عمومی دیوان عالی کشور (فرجام‌خواهی از تصمیم دادگاه راجع به حجر )
• نظریه شماره 7/1402/48 مورخ 1402/04/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مطالبه غرامت بدلیل بطلان عقد بیع

کتب مرتبط

• دوره مقدماتی حقوق مدنی، جلد اول (صفایی)
• حقوق مدنی 1، اشخاص و حمایت های حقوقی آنان (باریکلو)

جستارهای وابسته

اهلیت

بلوغ

رشد

عقل