ماده 99 قانون مجازات اسلامی مبحث چهارم در تعزیرات مصوب 1362

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۷ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۹۹ قانون مجازات اسلامی مبحث چهارم در تعزیرات مصوب ۱۳۶۲:''' هر کس شخصا یا بتوسط دیگری طفل یا غیر طفلی را که عاجز بوده و قادر به محافظت خود نمیباشند در جائی که خالی از سکنه است رها کند، به شلاق تا ۷۴ ضربه محکوم خواهد شد. و هر گاه به اشخ...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۹۹ قانون مجازات اسلامی مبحث چهارم در تعزیرات مصوب ۱۳۶۲: هر کس شخصا یا بتوسط دیگری طفل یا غیر طفلی را که عاجز بوده و قادر به محافظت خود نمیباشند در جائی که خالی از سکنه است رها کند، به شلاق تا ۷۴ ضربه محکوم خواهد شد. و هر گاه به اشخاص مذکور صدمه و آسیبی وارد آید، یا فوت شود، رها کننده حسب مورد به قصاص یا دیه یا ارش طبق ماده (۲۱۰) دیات محکوم خواهد شد.

برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=ماده_99_قانون_مجازات_اسلامی_مبحث_چهارم_در_تعزیرات_مصوب_1362&oldid=291413»