ماده 5 قانون مالیات بر درآمد مصوب 1334
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۵ قانون مالیات بر درآمد مصوب ۱۳۳۴ مصوب ۱۳۳۴,۰۵,۱۰: –
الف – کسبه جزء:
کسبه جزء کسانی هستند که کالاهای مصرفی را از عمده فروشها خریداری و بمصرف کننده میفروشند و یا در مقابل انجام کاری با دست یا ماشین های کوچک دستمزد دریافت میدارند و حداکثر درآمد سالیانه آنها از یکصد و بیست هزار ریال تجاوز نمیکند. ملاک تشخیص درآمد کسبه جزء آخرین درآمد مالیاتی قطعی شده آنها است بدین معنی که اگر درآمد قطعی شده هر مودی در سالهای گذشته کمتر از۰۰۰ /۱۲۰ ریال باشد مودی مذکور کاسب جزء شناخته شده و پس از وضع حداقل بخشودگی بنرخ مندرج در ماده ۱۶ مشمول مالیات میگردد. کسانیکه سابقه مالیات قطعی ندارند و همچنین کسانیکه در آینده مشغول کسب شوند مالیات آنها معادل سه برابر مال الاجاره ماهیانه محل کسب ( در صورتی که محل مزبور قبل از ۱۳۲۷ در اجاره بوده باشد) و دو برابر آن ( در صورتیکه از اول ۱۳۲۷ به بعد باجاره واگذار شده باشد) مقطوعا دریافت خواهد شد.
اجاره محل کسب بر طبق سند رسمی احتساب و هرگاه سند رسمی نداشته باشد براساس اجاره املاک مشابه محسوب خواهد شد و بهر حال جمع این مالیات در سال از ۳۳۶۰ ریال ( حداکثر مالیات غیرمتاهل) تجاوز نمیکند و این مالیات حداقل برای پنجسال قطعی است.
تبصره ۱ – هر گاه در تشخیص کاسب بودن و یا نبودن مودی اختلافی با دارایی محل پیش بیاید موضوع اختلاف بکمیسیون تشخیص بدوی مذکور در ماده ۲۳ این قانون ارجاع می شود و رای کمیسیون قطعی است.
تبصره ۲ – کسبه مذکور در زیر بکلی از تادیه مالیات معافند.
۱ – کتابفروش (اعم از دوره گرد و مغازه دار) ۲ – دارندگان چاپخانه های دستی ۳ – پرده دوز و چادردوز ۴ – تعمیرکار عینک ۵ – حصیرباف ۶ – دواتگر۷– سازنده آلات موسیقی ۸ – سنگ تراش ۹ – دوچرخه ساز و دوچرخه کرایه ده ۱۰ – مصالح جزیی بنایی فروش ۱۱ – کوزه فروش ۱۲ – اطوکشی که ماشین بخار ندارد ۱۳ – لباف و شعرباف ۱۴ – تابلوساز و تابلونویس و قابساز ۱۵ – پینه دوز ۱۶ – واکسی ۱۷ – کله پز ۱۸ – بستنی فروش ۱۹ – قهوه چی ۲۰ – شیرفروشهای سیار ۲۱ – لیموناد فروش ۲۲ – زهتاب ۲۳ – حلبی ساز ۲۴ – آهنکوب ۲۵ – صفار ۲۶ – پرنده فروش ۲۷ – یخنی پز ۲۸ – شیشه بر ۲۹ – دارندگان آسیاب آبی ۳۰ – حلواپز ۳۱ – لحاف دوز ۳۲ – عصار ۳۳ – سبزی فروش ۳۴ – بشکه داران آب ۳۵ – نعل ساز و نعلبند ۳۶ – آهنگر خورده کار ۳۷ – سرکه و آبغوره فروش ۳۸ – ترشی فروش ۳۹ – کشک ساب ۴۰ – لبوفروش و چنانچه کمیسیون بدوی تشخیص مالیات بر درآمد در هر محل در اسفند ماه هر سال با در نظر گرفتن وضع کسبی سایر کسبه و رعایت حداقل معافیت مذکور در این قانون تشخیص نمایند کسبه جزء دیگری شامل بخشودگی میباشند صورت بخشودگی را بدارایی محل خواهد فرستاد که طبق آن عمل نمایند.
تبصره ۳ – کلیه مودیانی که سابقه آخرین سال مالیاتی قطعی شده آنها بیش از ۵۰۰ ریال نباشد در ظرف مدت پنجسال از تاریخ اجرای این قانون از پرداخت مالیات معاف میباشند.
تبصره ۴ – مودیان مذکور در تبصره ۲ و ۳ از پرداخت بقایای مالیاتی سنواتی معاف میباشند.
تبصره ۵ – مودیان مشمول این ماده در صورتیکه از بابت سنوات قبل بدهی مالیاتی قطعی شده داشته باشند برای هر یک از سنوات مزبور برابر آخرین مالیات قطعی شده آنان مالیات وصول خواهد شد و اگر بقایای قطعی شده نداشته باشند تابع مقررات این قانون خواهند بود.
مودیان مزبور می توانند بدهی خود را تا آخر سال در چهار قسط متساوی ( اول تیر – اول شهریور – اول آبان – اول دی) بپردازند.
تبصره ۶ – ادارات دارایی مکلف هستند برای بخشودگان این ماده کارت بخشودگی مالیات صادر نموده و به افراد هر دسته تسلیم و این کارتها را منظما در دفاتر ثبت نمایند.
تبصره ۷ – مالیات قطعی شده آنست که بهر نحوی از انحاء (سوای مواردی که بعلت عدم وصول اعتراض مودی مالیات قطعی شناخته میشود) مالیات مودی بصورت قطعی درآمده باشد.
ب – اصناف: