ماده 6 قانون مالیات بر درآمد مصوب 1334
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۶ قانون مالیات بر درآمد مصوب ۱۳۳۴ مصوب ۱۳۳۴,۰۵,۱۰: اصناف کسانی هستند که بدون داشتن کارت بازرگانی بهر نوع معاملات و تجارت داخلی اعم از عمده فروشی و یا خرید و فروش – دلالی اعم از ملکی و بازرگانی – امور حمل و نقل – تصدی مهمانخانه – کافه رستوران و تماشاخانه و امثال آنها و یا بهر قسم کارهای صنعتی اعم از دستی و یا ماشینی و مانند آن اشتغال دارد و درآمد سالیانه آنها اضافه بر ۱۲۰ هزار ریال میباشد.
ملاک تشخیص درآمد این طبقه از مودیان در صورتیکه دارای دفاتر پلمب شده نباشند دفتری است که وزارت دارایی طبع و در دسترس آنها خواهد گذاشت.
اصناف مذکور در این ماده مکلف هستند قبل از آخر تیر ماه هر سال اظهارنامه مالیاتی براساس درآمد سال گذشته خود باداره دارایی محل تسلیم و در همان موقع مالیات متعلقه را پرداخت نمایند در صورت عدم تسلیم اظهارنامه بموعد مقرر و یا عدم ارایه دفتر در مورد آنهاییکه سابقه مالیات قطعی شده قبل از تصویب این قانون دارند در سال اول دو برابر در سالهای بعد تا پنج سال سه برابر آخرین مالیات قطعی شده مالیات قطعی این قبیل مودیان خواهد بود. مگر آنکه اقدام بنگاهداری دفاتر مندرج در این ماده بنمایند که در این صورت دفاتر عمل کرد آنها ملاک تشخیص درآمد خواهد بود. چنانچه این قبیل مودیان مالیات قطعی شده نداشته باشند و یا در آینده در ردیف این قبیل مودیان قرار گیرند و دارای دفتر نباشند درآمد آنها بوسیله کمیسیون های بدوی مندرج در ماده ۲۳ تشخیص و مالیات آنها دریافت خواهد شد.
هر گاه مودی اعتراض داشته باشد می تواند به کمیسیون تجدید نظر شکایت نماید و در صورتیکه این قبیل مودیان هم در سالهای بعد اقدام بنگاهداری دفتر ننمایند بر طبق ضریب سنواتی مندرج در این ماده با آنها رفتار خواهد شد.
تبصره – در صورتیکه اظهارنامه نامه ناقص یا دفاتر مخدوش باشد ادارات دارایی مکلفند حداکثر در ظرف مدت ششماه موارد اختلاف را بمودی کتبا اخطار نمایند که در ظرف مدت دو ماه موارد مزبور را اصلاح نموده و یا جواب اعتراضات را بدارایی محل تسلیم نماید در صورتیکه مودی در ظرف مدت مقرر جواب اعتراضات دارایی را ندهد و یا توضیحات مودی رفع اختلاف را ننماید موارد اختلاف بکمیسیونهای تشخیص ارجاع میگردد.