ماده 239 قانون مجازات عمومی مصوب 1304
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۲۳۹ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴ مصوب ۱۳۰۴,۱۰,۲۳: هر کس از ضعف نفس یا هوا و هوس یا حوایج شخص نابالغ یا شخص غیر رشیدی استفاده کرده بر ضرر او نوشته یا سندی از قبیل تمسک و قبض و حواله و برات و فته طلب و مفاصا حساب و نوشته امانت یا قبض اشیاء منقوله و اجناس تجارتی و غیره و هر چیز که موجب التزامی شود از او بگیرد بهر نحو و بهر طریق که اینکار کرده باشد بحبس تادیبی از ششماه تا دو سال محکوم خواهد شد و ممکن است بتادیه غرامت از پنجاه الی پانصد تومان نیز محکوم شود و اگر مرتکب ولایت یا وصایت بر آن شخص داشته مجازات او از سه سال تا هفت سال حبس مجرد است.