حق‌ التولیه

به اجرت متولی، حق التولیه گویند. در واقع، حق التولیه، مخارجی است که باید برای تحصیل منافع موقوفه صرف گردد. مطابق ماده ۸۴ قانون مدنی: «جایز است واقف از منافع موقوفه سهمی برای عمل متولی قرار دهد و اگر حق‌ التولیه معین نشده باشد متولی مستحق اجرت‌المثل عمل است.»

اگر واقف، میزان معینی از عواید موقوفه را به عنوان حق التولیه تعیین نموده باشد؛ متولی، استحقاق اجرت بیشتری را نخواهد داشت. ممکن است واقف، یکی از موقوفٌ علیهم را به عنوان متولی تعیین نموده و سهمی از عواید موقوفه را برای وی قرار دهد، که در این صورت متولی، استحقاق اجرت بیشتری را ندارد، البته واقف می‌تواند حق التولیه را به میزانی بیشتر از سهم موقوفٌ علیهم تعیین نماید.

گفتنی است چنانچه واقف، متولی هم باشد، می‌تواند مقداری از عواید موقوفه را به عنوان اجرت خود تعیین نماید که این امر، وقف بر نفس محسوب نمی‌گردد.

مواد مرتبط

• ماده ۸۴ قانون مدنی

انجام امور تولیت به‌طور رایگان

اگر واقف، برای موقوفه، متولی تعیین ننموده باشد و شخصی قبول نماید که تولیت را به‌طور رایگان عهده‌دار گردد؛ در این صورت نمی‌توان غیر از او، کسی دیگر را برای اداره امور موقوفه تعیین نمود.

در فقه

• اگر واقف، مقرر نموده باشد که حق التولیه، از محل عواید ملک تأمین گردد، مانعی ندارد؛ لیکن مخارج تأمین و نگهداری موقوفه بر اجرت متولی، مقدم است.

• هزینه‌های موقوفه، از محل حق التولیه، که میزان معینی است؛ کسر نمی‌گردد.

جستارهای وابسته

• تولیت

• متولی

• وقف