رای دادگاه درباره اثر بلوغ بر حضانت (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۱۰۱۲۰۴)
شماره دادنامه | ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۱۰۱۲۰۴ |
---|---|
تاریخ دادنامه | ۱۳۹۲/۰۷/۲۱ |
نوع رأی | رأی شعبه |
نوع مرجع | دادگاه تجدیدنظر استان |
گروه رأی | رای حقوقی |
موضوع | اثر بلوغ بر حضانت |
قاضی | رخی ریزی محمود فرهبد علی محمدی |
چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره اثر بلوغ بر حضانت: پس از رسیدن فرزندان به سن بلوغ، حضانت منتفی شده و فرزند می تواند تعیین کند که با کدام یک از والدین زندگی کند.
رأی دادگاه بدوی
در خصوص دادخواست خانم م.م. فرزند ع. به طرفیت آقای ع.م. فرزند م. مبنی بر تقاضای صدور حکم به تعیین حضانت فرزند مشترک، با توجه به محتویات پرونده و اظهارات طرفین و لوایح ارائه شده از سوی آنان، نظر به اینکه فرزند مشترک بنام ر. متولد ۱۳۸۳ بوده و به سن تکلیف رسیده است و بر اساس مقررات قانون مدنی پس از رسیدن به سن تکلیف موضوع حضانت منتفی می باشد. و طفل به تصمیم خود نزد هرکدام از والدین که بخواهد زندگی می کند و لذا دادگاه به استناد مواد ۱۱۶۹ و ۱۲۱۰ قانون مدنی و نظریات متعدد مشورتی اداره حقوقی به لحاظ منتفی بودن حضانت طفل پس از رسیدن به سن تکلیف قرار عدم استماع دعوی صادر و اعلام می نماید. رأی صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر خواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران است.
رییس شعبه ۶ دادگاه عمومی خانواده شهرری رخی
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
در خصوص تجدیدنظرخواهی خانم م.م. به طرفیت ع.م. نسبت به دادنامه شماره ۷۰۴مورخ ۱۲/۵/۹۲ اصداری از شعبه ۶ دادگاه حقوقی(خانواده) شهرری که به موجب آن در خصوص حضانت فرزند مشترک به نام ر. ده ساله به لحاظ بلوغ حکم بر رد دعوی تجدیدنظرخواه به خواسته حضانت فرزند مشترک صادر شده است نظر به اینکه دادنامه تجدیدنظر خواسته مطابق دلایل موجود در پرونده و وفق مقررات قانونی صادر گردیده است و ایراد تجدیدنظرخواه در حدی نیست که موجب حصول علم به وجود اشتباه در حکم گردد لذا اعتراض نامبرده قابل انطباق با جهات مقرر در ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۷۹ نمی باشد در نتیجه دادگاه به استناد قسمت اخیر ماده ۳۵۸ قانون مذکور ضمن رد اعتراض حکم تجدیدنظر خواسته را تأیید می نماید رأی صادره قطعی است.
رییس شعبه ۱۱ دادگاه تجدیدنظر تهران مستشار دادگاه
فرهبد علی محمدی
مواد مرتبط
- ماده 1169 قانون مدنی
- ماده 1210 قانون مدنی
- ماده 348 قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی