ماده ۲۵۱ قانون مدنی

ماده ۲۵۱ قانون مدنی: رد معاملهٔ فضولی حاصل می‌شود به هر لفظ یا فعلی که دلالت بر عدم رضای به آن نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۵۰ قانون مدنی
• ماده ۲۵۲ قانون مدنی

توضیح واژگان

«معامله فضولی» در ماده ۲۵۱ قانون مدنی، معامله ای است که شخص، بدون اذن و سمت نمایندگی برای دیگری منعقد می‌نماید.

نکات تفسیری دکترین ماده ۲۵۱ قانون مدنی

رد صریح معامله فضولی، ممکن است با لفظ یا نوشته صورت پذیرد؛ که البته تشخیص صریح بودن رد، با عرف است، در حالی که رد ضمنی، دارای کالبد خاصی نیست؛ اما باید احراز کننده قصد مالک، نسبت به رد معامله فضولی باشد.

گفتنی است تلف مال فضولی، یا انتقال آن به ثالث توسط مالک، به منزله رد آن عقد محسوب نمی‌گردد؛ هر چند در چنین مواردی، انحلال قرارداد مزبور، محرز است.

همچنین در رابطه با تصرفاتی که منجر به خروج مورد معامله، از ملکیت صاحب آن نمی‌گردد؛ مانند اجاره یا رهن، تردید شده که آیا چنین تصرفاتی توسط مالک، دلالت بر رد معامله فضولی دارد یا نه؟

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده ۲۵۱ قانون مدنی

1. رد معامله فضولی می‌تواند به صورت لفظی یا فعلی انجام شود.
2. لازم است که لفظ یا فعل به وضوح نشان‌دهنده عدم رضایت مالک باشد.
3. رد معامله به اراده مالک بستگی دارد و می‌تواند بلافاصله پس از اطلاع از معامله انجام شود.
4. رد معامله به عنوان یک اقدام حقوقی، اثر حقوقی بر معامله فضولی گذاشته و آن را باطل می‌سازد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

• تصریح مالک به فسخ معامله فضولی، موجب بطلان آن عقد می‌گردد.

مقالات مرتبط

• نقش اعلان اراده در انشاء ایقاعات ایران و انگلستان
• اثر رد تعهد به نفع ثالث بر اعتبار قرارداد
• کفایت رضایت باطنی مالک در نفوذ معامله به مال غیر
• اثر حقوقی اشتباه در تنفیذ یا ردّ معاملۀ فضولی