ماده ۲۵۱ قانون مدنی

ماده ۲۵۱ قانون مدنی: رد معاملهٔ فضولی حاصل می‌شود به هر لفظ یا فعلی که دلالت بر عدم رضای به آن نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۵۰ قانون مدنی
• ماده ۲۵۲ قانون مدنی

توضیح واژگان

«فضول»، شخصی است که بدون اذن مالک، یا نماینده قانونی او، عقدی را جاری می‌سازد.

به معامله ای که شخص، بدون اذن و سمت نمایندگی، برای دیگری منعقد می‌نماید؛ «معامله فضولی» گویند.

نکات تفسیری دکترین ماده 251 قانون مدنی

رد صریح معامله فضولی، ممکن است با لفظ یا نوشته، صورت پذیرد؛ که البته تشخیص صریح بودن رد، با عرف است.

رد ضمنی، دارای کالبد خاصی نیست؛ اما باید احرازکننده قصد مالک، نسبت به رد معامله فضولی باشد. تلف مال فضولی، یا انتقال آن به ثالث توسط مالک، به منزله رد آن عقد محسوب نمی‌گردد؛ هرچند در چنین مواردی، انحلال قرارداد مزبور، محرز است.

در رابطه با تصرفاتی که منجر به خروج مورد معامله، از ملکیت صاحب آن نمی‌گردد؛ مانند اجاره یا رهن، تردید شده که آیا چنین تصرفاتی توسط مالک، دلالت بر رد معامله فضولی دارد یا نه؟

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

تصریح مالک به فسخ معامله فضولی، موجب بطلان آن عقد می‌گردد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 251 قانون مدنی

1. رد معامله فضولی می‌تواند به صورت لفظی یا فعلی انجام شود.
2. لازم است که لفظ یا فعل به وضوح نشان‌دهنده عدم رضایت مالک باشد.
3. رد معامله به اراده مالک بستگی دارد و می‌تواند بلافاصله پس از اطلاع از معامله انجام شود.
4. رد معامله به عنوان یک اقدام حقوقی، اثر حقوقی بر معامله فضولی گذاشته و آن را باطل می‌سازد.

پایان نامه و رساله های مرتبط

• خروج از قواعد دفاع مشروع مطالعه تطبیقی بین قانون عراق و مصر

مقالات مرتبط

نقش اعلان اراده در انشاء ایقاعات ایران و انگلستان