ماده ۳ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
ماده ۳ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: موارد زیر در صورتی که طفل یا نوجوان را در معرض بزه دیدگی یا ورود آسیب به سلامت جسمی، روانی، اجتماعی، اخلاقی، امنیت یا وضعیت آموزشی وی قرار دهد، وضعیت مخاطره آمیز محسوب شده و موجب مداخله و حمایت قانونی از طفل و نوجوان میشود:
الف) بی سرپرستی طفل و نوجوان یا بیتوجهی و سهل انگاری در انجام وظایف قانونی و شرعی نسبت به آنان از سوی هر شخصی که مکلف به آن است.
ب) ابتلای هر یک از والدین، اولیاء یا سرپرستان قانونی به بیماری یا اختلالهای رفتاری، روانی یا شخصیتی یا بیماریهای جسمی واگیر صعب العلاج به تشخیص پزشکی قانونی.
پ) زندانی شدن هر یک از والدین، اولیاء یا سرپرستان قانونی.
ت) ابتلاء هر یک از والدین، اولیاء یا سرپرستان قانونی به اعتیادهای زیان آور نظیر مواد مخدر و روانگردان یا قمار.
ث) قوادی یا دائر یا اداره کردن مراکز فساد و فحشا توسط هر یک از والدین، اولیاء یا سرپرستان قانونی یا اشتهار آنها به فساد اخلاق و فحشا.
ج) خشونت مستمر والدین، اولیاء، سرپرستان قانونی یا سایر اعضای خانواده نسبت به یکدیگر.
چ) عدم اقدام برای ثبت واقعه ولادت یا عدم اخذ اسناد سجلی یا هویتی برای طفل یا نوجوان بدون عذر موجه.
ح) بازماندن طفل و نوجوان از تحصیل.
خ) طرد شدن طفل و نوجوان از سوی خانواده.
د) کم توانی جسمی یا ذهنی طفل و نوجوان، ابتلای وی به بیمارییهای خاص یا اختلال هویت جنسی.
ذ) نقض قوانین جزائی توسط طفل یا ارتکاب جرم توسط نوجوان یا استفاده از آنها در فعالیتهای مجرمانه، وارد شدن یا وارد کردن طفل و نوجوان در فعالیتهایی نظیر تکدی گری و قاچاق و همچنین اعتیاد آنان به مواد مخدر، روانگردان یا مشروبات الکلی.
ر) هرگونه وضعیت زیانبار ناشی از فقر شدید، آوارگی، پناهندگی، مهاجرت یا بی تابعیتی.
ز) فرار مکرر از خانه یا مدرسه و ترک تحصیل از سوی طفل یا نوجوان.
ژ) سوء رفتار نسبت به طفل و نوجوان یا بهرهکشی از او.
مواد مرتبط
- ماده ۴ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
- ماده ۵ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
- ماده ۲۹ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
- ماده ۳۲ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
- ماده ۳۳ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
- ماده ۳۴ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
- ماده ۴۷ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
نکات توضیحی
منظور قانونگذار از مداخله و حمایت در وضعیتهای مخاطره آمیز عبارتند از: ۱-انجام تحقیقات و اقدامات مقتضی توسط مددکاران اجتماعی بهزیستی. ۲-اقدام لازم جهت رفع خطر، کاهش آسیب و پیشگیری از وقوع جرم نسبت به طفل و نوجوان توسط مددکاران اجتماعی بهزیستی به انضمام ضابطان دادگستری یا توسط واحد حمایت دادگستری به انضمام ضابطان دادگستری. ۳-دور کردن طفل و نوجوان در موارد فوری از محیط خطر و انتقال وی به مراکز بهزیستی یا سایر مراکز مربوط راساً توسط مددکاران اجتماعی بهزیستی یا ضابطان دادگستری یا واحد حمایت دادگستری با تشخیص و زیر نظر مددکار اجتماعی. ۴-صدور دستور موقت خروج طفل و نوجوان از محیط خطر و انتقال او به مکانی مطمئن و امن یا سپردن به شخص مورد اطمینان توسط دادستان. ۵- صدور دستور موقت در خصوص حضانت، ولایت، قیمومت، سرپرستی، ملاقات، عزل ولی قهری، سپردن به خانواده جایگزین یا مراکز بهزیستی یا سایر نهادها و موسسات اجتماعی، تربیتی، درمانی یا بازپروری، نگهداری در مکانی مطمئن و امن یا سپردن موقت به شخص مورد اطمینان دادگاه توسط دادگاه خانواده.[۱]
مقالات مرتبط
عوامل خطر و راهکارهای حمایتی از کودکان در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۹۹
ثبت ولادت از دیدگاه فقهی با رویکرد تطبیقی کشورهای اسلامی
منابع
- ↑ امیرحسین رزاززاده. کارگاه حقوقی حمایت از اطفال و نوجوانان. چاپ 1. جنگل، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6652024