نظریه شماره 7/99/1479 مورخ 1399/11/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تاثیر محرومیت از حقوق اجتماعی در استخدام شرکت خصوصی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/99/1479
شماره نظریه۷/۹۹/۱۴۷۹
شماره پرونده۹۹-۱۸۶/۱-۱۴۷۹ ک
تاریخ نظریه۱۳۹۹/۱۱/۱۳
موضوع نظریهقانون مجازات اسلامی
محور نظریهمجازات تبعی

چکیده نظریه شماره 7/99/1479 مورخ 1399/11/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تاثیر محرومیت از حقوق اجتماعی در استخدام شرکت خصوصی: واحد سجل کیفری و عفو و بخشودگی نمی تواند به این علت که داشتن سابقه موثر کیفری مانع استخدام یا اشتغال به کار افراد در بخش خصوصی نیست، اقدام به صدور گواهی عدم سوء پیشینه کند.

استعلام

۱-با عنایت به اینکه بر اساس مواد ۲۵ و ۲۶ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ سابقه کیفری صرفا باعث محرومیت از حقوق اجتماعی می گردد در عمل برخی از شرکت های خصوصی متقاضی استخدام در شرکت خصوصی را به دریافت گواهی عدم سوء پیشینه کیفری از دادسرا معرفی می نمایند حال اگر شخصی دارای سابقه موثر کیفری باشد آیا می توان به لحاظ اینکه سابقه موثر کیفری از لحاظ قانون مجازات اسلامی مانع استخدام در شرکت خصوصی نمی باشد گواهی فقدان سابق موثر کیفری صادر نمود؟ همچنین است در خصوص مواردی مثل دادن کارت هوشمند به رانندگان تاکسیرانی

۲-در مواردی که پرونده با صدور قرار عدم صلاحیت به دادسرا واصل می شود و در مرجع صادر کننده عدم صلاحیت اقدام به تفهیم اتهام و اخذ تامین از متهم می شود حال سوال این است که آیا اقدامات مرجع فاقد صلاحیت برای مرجع دارای صلاحیت معتبر می باشد؟ مثلا آیا تفهیم اتهام صورت گرفته معتبر است و نیاز به تفهیم اتهام مجدد نمی باشد؟ در خصوص سوال هم در فرض عدم صلاحیت ذاتی و هم در فرض عدم صلاحیت محلی نظر آن اداره محترم را اعلام فرمایید.

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

۱ – مطابق ماده ۱۳آیین نامه سجل قضایی مصوب ۱۳۹۸ ریاست محترم قوه قضاییه ،گواهی عدم سوء پیشینه فقط در صورت فقدان هرگونه سابقه محکومیت مؤثر کیفری صادر می شود؛ بنابراین واحد سجل کیفری و عفو و بخشودگی نمی تواند به این علت که داشتن سابقه موثر کیفری مانع استخدام یا اشتغال به کار افراد در بخش خصوصی نیست، اقدام به صدور گواهی عدم سوء پیشینه کند. بدیهی است رعایت مقررات تبصره یک ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲و ماده۱۰ آیین نامه سجل قضایی مصوب 1398/07/23 در خصوص پاسخ به استعلام مذکور الزامی است.

۲-اولا، برابر مواد ۹۰ و ۹۴ و ۱۱۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ اقدامات و تصمیمات مرجع قضایی تا زمانی که صلاحیت محلی مرجع قضایی دیگر را احراز می کند، دارای اعتبار قانونی است.

ثانیا، ارزش و میزان اعتبار اقدامات تحقیقی به عمل آمده از سوی مرجع قضایی فاقد صلاحیت ذاتی به تشخیص مرجع قضایی صالح به رسیدگی است و در صورتی که مرجع قضایی صالح، تجدید اقدامات تحقیقی را ضروری بداند، در این خصوص اقدام می کند.

مواد مرتبط

جستارهای وابسته