مسئولیت مدنی ناشی از فوت منافع ممکن الحصول

مسئولیت مدنی ناشی از فوت منافع ممکن الحصول نام مقاله ای از امیر صادقی زاده و علی مقدم بوده که در دروه یازدهم شماره چهلم (تابستان 1397) فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی منتشر شده است.

چکیده

در حقوق ایران، اصل بر جبران خسارت می باشد. قوانین حقوقی با توجه منابع فقهی و نظرات فقها، درصورت فوت و یا تلف منافع با توجه به قاعده لاضرر، شخص تلف کننده را مسئول جبران خسارات وارده آمده می دانند. اما در این میان اختلاف نظراتی وجود دارد چرا که با توجه به تبصره 2 ماده 515 قانون آیین دادرسی مدنی، خسارت ناشی از عدم النفع قابل مطالبه نیست. اما در خصوص عدم النفع و منافع ممکن الحصول باید قائل به تفکیک شد، لذا با توجه به این تفکیک می توان برای فوت منافع ممکن الحصول مسئولیت در نظر گرفت. در نتیجه پژوهش حاضر با این هدف به نگارش در آمده است که به بررسی مسئولیت ناشی از فوت منافع ممکن الحصول بپردازد. لذا با توجه به روش پژوهش به صورت توصیفی -تحلیلی و با بهره گیری از ابزار کتابخانه ای و مداقه در قوانین حقوقی و استناد به نظرات فقها به این نتیجه رسیدیم که دادگاه می تواند با توجه به تلف و از بین رفتن منافع ممکن الحصولی که مقتضی وجود آنها حصول یافته، شخص تلف کننده را مسئول جبران خسارات وارد آمده بداند و میزان زیان خسارت را با توجه به شرایط و اوضاع و احوال قرارداد تعیین کند

کلیدواژه ها

• مسئولیت مدنی
• قاعده لاضرر
• منافع ممکن الحصول
• عدم النفع

مواد مرتبط

• ماده 515 قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده 8 قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده 9 قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده 14 قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده 226 قانون مدنی
• ماده 227 قانون مدنی
• ماده 228 قانون مدنی
• ماده 229 قانون مدنی
• ماده 230 قانون مدنی
• ماده 303 قانون مدنی
• ماده 311 قانون مدنی
• ماده 312 قانون مدنی
• ماده 329 قانون مدنی
• ماده 330 قانون مدنی
• ماده 536 قانون مدنی
• ماده 950 قانون مدنی
• ماده 3 قانون مسئولیت مدنی
• اصل 171 قانون اساسی