بذل مدت

بذل مدت، به معنای اسقاط بقیه مدت متعه توسط زوج، یا انصراف زوج از بقیه مدت متعه، و رها ساختن زن از قید زوجیت، می‌باشد. بذل مدت اصطلاحی در باب نکاح منقطع است. چنانچه زوج در اثنای مدت از مانده زمان نکاح منقطع صرف نظر کند، رابطه زناشویی منحل می‌شود، این اسقاط مدت را بذل مدت می‌گویند.

بذل مدت، دلالت بر تعهد به اسقاط حق دارد.

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۹۷ قانون مدنی
• ماده ۱۱۳۹ قانون مدنی

قلمرو

بذل مدت توسط دادگاه

در متعه، حاکم می‌تواند در فرض غیبت زوج، یا عسر و حرج زوجه، از سوی شوهر بذل مدت نماید، بنابراین چنانچه مدت متعه، طولانی بوده؛ و موجبات عسر و حرج زوجه فراهم گردد؛ به خصوص در مواردی که شرط نفقه شده باشد؛ و زوج از تأدیه آن، خودداری نماید؛ در این صورت زن می‌تواند الزام شوهر به بذل مدت را از دادگاه تقاضا نماید.

بذل مدت توسط ولی محجور

ولی زوج محجور، می‌تواند باقیمانده مدت متعه را بذل نماید.

مقایسه با طلاق

وجوه افتراق

بذل مدت، باید دلالت بر اسقاط باقیمانده مدت نماید؛ پس اجرای صیغه طلاق، دلالت بر بذل مدت نمی‌نماید.

محدودیت‌ها، تشریفات و شرایط طلاق، در بذل مدت، جاری نیست؛ لذا بذل مدت بدون نیاز به اذن دادگاه، صحیح است، و نیازی نیست که به هنگام بذل مدت، زوجه در طهر غیرمواقعه باشد و ….

در فقه

بذل مدت مشروط، صحیح بوده؛ ولی شرط ضمن آن، فاقد اثر است.

در رویه‌ قضایی

• کمیسیون نشست‌های قضایی، به مناسبت نشست قضات دادگستری قم، تنها راه خروج زوج از قید زوجیت در متعه را بذل مدت دانسته؛ و زوجه منقطعه، جز در موارد درخواست صدور حکم موت فرضی شوهر غایب خویش، نمی‌تواند جهت انحلال نکاح مزبور، اقدام دیگری نماید.
• کمیسیون نشست‌های قضایی، به مناسبت نشست قضات دادگستری بوشهر، انحلال متعه را فقط با انقضا یا بذل مدت، فوت حقیقی یا فرضی یکی از زوجین، و فسخ نکاح به دلیل جنون زوج یا زوجه ممکن دانسته‌ است.

جستارهای وابسته

• نکاح
• نکاح منقطع
• انحلال نکاح
• فسخ نکاح
• انقضای مدت
• طلاق
• عده بذل مدت