ماده 30 قانون حمایت خانواده

ماده 30 قانون حمایت خانواده مصوب 1391: در مواردي كه زوجه در دادگاه ثابت كند به امر زوج يا اذن وي از مال خود براي مخارج متعارف زندگي مشترك كه بر عهده زوج است هزينه كرده و زوج نتواند قصد تبرع زوجه را اثبات كند، مي‌ تواند معادل آن را از وي دريافت نمايد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. زوجه می‌تواند هزینه‌های صرف‌شده از مال خود را از زوج مطالبه کند.
2. اثبات هزینه‌کردن زوجه برای مخارج متعارف زندگی مشترک به عهده زوجه است.
3. زوج مسئول اثبات قصد تبرع زوجه است.
4. هزینه‌ها باید برای مخارج متعارف زندگی مشترک باشد.
5. اذن یا امر زوج برای هزینه‌کردن زوجه ضروری است.
6. در صورت عدم توانایی زوج در اثبات قصد تبرع زوجه، زوجه مستحق دریافت معادل هزینه‌هاست.

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره اثر انصراف تجدیدنظرخوانده از اصل دعوی (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۴۷۰۱۸۰۵)
• رای دادگاه درباره اختلاف در نوع نکاح (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۰۷۰۰۴۴۲)

مواد مرتبط

• ماده 31 قانون حمایت خانواده
• ماده 29 قانون حمایت خانواده
• ماده 336 قانون مدنی

توضیح واژگان

اذن: در لغت یعنی اعلام، اباحه و رخصت، دستور، اجازه، اراده، اطاعت، علم. اما اذن در اصطلاح دارای دو معنا است: اول، به از بین رفتن منع قانونی، توسط مقنن یا شخصی معین، به نفع اشخاصی معلوم یا نامشخص را اذن گویند. دوم، به موافقت مالک، جهت تصرف دیگری در مال او، اذن گویند.

تبرع: به معنای بخشیدن بدون تکلیف و عطا کردن بدون چشم داشت است و در اصطلاح حقوقی بذل مال یا منفعتی به دیگری به قصد احسان و بدون چشم داشت چیزی در قبال آن است.

پایان نامه و رساله های مرتبط

• تحلیل حقوقی – اجتماعی نوآوری های مالی قانون حمایت خانواده مصوب 1391

مقالات مرتبط

• حقوق و تکالیف مالی بین زوجین
• صلاحیت دادگاههای ایران در طلاق ایرانیان مقیم خارج از کشور