ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:مواد قانون آیین دادرسی مدنی using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده | '''ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی:''' هر یک از [[اصحاب دعوا]] که [[جلب شخص ثالث|جلب شخص ثالثی]] را لازم بداند، می‌تواند تا پایان [[اولین جلسه دادرسی|جلسه اول]] [[دادرسی]] [[جهت دعوی|جهات]] و [[دلیل|دلایل]] خود را [[اظهار]] کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم [[دادخواست]] از [[دادگاه]] [[درخواست]] جلب او را بنماید، چه دعوا در [[دادگاه نخستین|مرحله نخستین]] باشد یا [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]]. | ||
* [[ماده ۱۳۴ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]] | |||
* [[ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]] | |||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده | * [[ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۳۷ | * [[ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۳۸ | * [[ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۳۹ | * [[ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی | * [[ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۳۵۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
جلب شخص ثالث: به این معنا که هر یک از طرفین | [[جلب شخص ثالث]]: به این معنا است که هر یک از [[اصحاب دعوا|طرفین دعوا]] می‌تواند در صورتی که لازم بداند درخواست کند [[شخص]] یا اشخاصی را که ابتدائاً طرف دعوی ([[خواهان]] یا [[خوانده]]) نبوده‌اند، وارد [[دعوا]] شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=455960|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
ماده | [[ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸]] مقرر می‌داشت:«هر یک از [[اصحاب دعوا|اصحاب دعوی]] که جلب شخص ثالثی را لازم بداند می‌تواند به موجب [[دادخواست]] از دادگاه [[درخواست]] جلب آن شخص را بنماید اعم از اینکه دعوی در [[دادگاه بدوی|مرحله نخستین]] باشد یا [[پژوهش خواهی|پژوهش]].»'''<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=470424|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>''' | ||
== مطالعات تطبیقی == | == مطالعات تطبیقی == | ||
مادهٔ ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه دعوای جلب ثالث را به سه منظور پیش‌بینی کرده‌است: | |||
۱. شرکت در [[دادگاه]] و صرفاً [[استماع دعوا|استماع]] [[حکم]] دادگاه. | |||
همچنین ماده | ۲. برای حکم به [[طلب|مطالباتی]] که مرتبط با دعوی اصلی است. | ||
۳. برای الزام [[شخص ثالث|ثالث]] به پذیرش [[مسئولیت|مسئولیتی.]]<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556160|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | |||
همچنین طبق ماده ۵۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی جدید فرانسه، اشخاص ثالث تنها در صورتی می‌توانند در [[دادگاه تجدیدنظر|مرحلهٔ تجدیدنظر]] جلب شوند که برای تحول دعوی ضروری باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1346156|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
[[شخص]] | [[شخص ثالث|شخص ثالثی]] که [[جلب شخص ثالث|جلب]] می‌شود [[مدعی علیه]] محسوب می‌شود و همهٔ احکام مدعی علیه در مورد او مجراست.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1346156|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref> در دعوای جلب ثالث نیز باید این [[حق]] برای [[مجلوب ثالث|مجلوب]] وجود داشته باشد تا به دعوا [[ایراد شکلی|ایراد]] وارد کند و دادگاه قبل از ورود به [[ماهیت دعوا|ماهیت دعوی]] به ایرادات شکلی رسیدگی نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556172|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
== رویه‌های قضایی == | |||
* [[نظریه شماره 7/99/1545 مورخ 1399/11/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دعوای تقابل مجلوب ثالث علیه شخص جالب]] | |||
* [[رای دادگاه درباره اعتراض ثالث از سوی قائم مقام خاص (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۶۱۴)]] | |||
* [[نظریه شماره 7/99/85 مورخ 1399/02/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره شناسایی نشدن مجلوب ثالث در اقامتگاه اعلامی در مرحله تجدیدنظر]] | |||
* [[نظریه شماره 7/99/984 مورخ 1399/08/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره قرار صادره درباره دعوای جلب ثالث در فرض اقامه این دعوا برای تقویت موضع خواهان]] | |||
* [[نظریه شماره 7/93/1591 مورخ 1399/10/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تقدیم دادخواست جلب ثالث خارج از موعد مقرر]] | |||
* [[نظریه شماره 7/1401/1339 مورخ 1402/05/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ورود ثالث و جلب ثالث در مرحله تجدیدنظر]] | |||
== | == انتقادات == | ||
ظاهراً اگر ثالث در مرحلهٔ تجدید نظر جلب شود، حکم صادره [[رأی قطعی|قطعی]] است و این برخلاف [[اصل دو درجه ای بودن رسیدگی]] است.<ref name=":0" /> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس|۲}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:دعاوی طاری]] | |||
[[رده:جلب شخص ثالث]] | |||
[[رده:حقوق اصحاب دعوا]] | |||
[[رده:اولین جلسه دادرسی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۷
ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی: هر یک از اصحاب دعوا که جلب شخص ثالثی را لازم بداند، می‌تواند تا پایان جلسه اول دادرسی جهات و دلایل خود را اظهار کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم دادخواست از دادگاه درخواست جلب او را بنماید، چه دعوا در مرحله نخستین باشد یا تجدیدنظر.
مواد مرتبط
- ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۳۵۷ قانون آیین دادرسی مدنی
توضیح واژگان
جلب شخص ثالث: به این معنا است که هر یک از طرفین دعوا می‌تواند در صورتی که لازم بداند درخواست کند شخص یا اشخاصی را که ابتدائاً طرف دعوی (خواهان یا خوانده) نبوده‌اند، وارد دعوا شوند.[۱]
پیشینه
ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مقرر می‌داشت:«هر یک از اصحاب دعوی که جلب شخص ثالثی را لازم بداند می‌تواند به موجب دادخواست از دادگاه درخواست جلب آن شخص را بنماید اعم از اینکه دعوی در مرحله نخستین باشد یا پژوهش.»[۲]
مطالعات تطبیقی
مادهٔ ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه دعوای جلب ثالث را به سه منظور پیش‌بینی کرده‌است:
۱. شرکت در دادگاه و صرفاً استماع حکم دادگاه.
۲. برای حکم به مطالباتی که مرتبط با دعوی اصلی است.
۳. برای الزام ثالث به پذیرش مسئولیتی.[۳]
همچنین طبق ماده ۵۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی جدید فرانسه، اشخاص ثالث تنها در صورتی می‌توانند در مرحلهٔ تجدیدنظر جلب شوند که برای تحول دعوی ضروری باشد.[۴]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
شخص ثالثی که جلب می‌شود مدعی علیه محسوب می‌شود و همهٔ احکام مدعی علیه در مورد او مجراست.[۵] در دعوای جلب ثالث نیز باید این حق برای مجلوب وجود داشته باشد تا به دعوا ایراد وارد کند و دادگاه قبل از ورود به ماهیت دعوی به ایرادات شکلی رسیدگی نماید.[۶]
رویه‌های قضایی
- نظریه شماره 7/99/1545 مورخ 1399/11/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دعوای تقابل مجلوب ثالث علیه شخص جالب
- رای دادگاه درباره اعتراض ثالث از سوی قائم مقام خاص (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۶۱۴)
- نظریه شماره 7/99/85 مورخ 1399/02/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره شناسایی نشدن مجلوب ثالث در اقامتگاه اعلامی در مرحله تجدیدنظر
- نظریه شماره 7/99/984 مورخ 1399/08/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره قرار صادره درباره دعوای جلب ثالث در فرض اقامه این دعوا برای تقویت موضع خواهان
- نظریه شماره 7/93/1591 مورخ 1399/10/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تقدیم دادخواست جلب ثالث خارج از موعد مقرر
- نظریه شماره 7/1401/1339 مورخ 1402/05/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ورود ثالث و جلب ثالث در مرحله تجدیدنظر
انتقادات
ظاهراً اگر ثالث در مرحلهٔ تجدید نظر جلب شود، حکم صادره قطعی است و این برخلاف اصل دو درجه ای بودن رسیدگی است.[۵]
منابع
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 455960
- ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 470424
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556160
- ↑ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته). چاپ 24. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1346156
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته). چاپ 24. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1346156
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556172