ماده 145 قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب 1290

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۴۵ قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰ مصوب ۱۲۹۰,۰۸,۱۸: منسوخه ۱۱/۱۰/۱۳۰۷ - موارد ذیل را محاکم عدلیه بمحضر عدول مجتهدین ارجاع خواهند کرد:

الف – موردی که منشاء اختلاف و نزاع جهل بحکم شرعی یا جهل بموضوعات شرعیه باشد.

ب – دعاوی راجعه بنکاح و طلاق.

ج – احکام غیابی در امور شرعیه.

د – مواردیکه حکم بافلاس یا حکم بحجر مفلس یا حکم بتوقیف مال ممتنع از ادای دین یا حکم بتقاص لازم میشود.

تبصره – اگر چه حکم بافلاس کلیتا از وظایف حکام شرع است لیکن مراد ازحکم بافلاس که در اینجا ذکر شده افلاس حقوقی است.

ه – مواردی که قطع و فصل خصومت جز باقامه شهود ( بینه) یا بحلف و احلاف ممکن نیست.

و – مواردیکه احکام شرعیه طرفین یا یکی از آنان متناقض یا مجمل و مبهم باشد.

تبصره – مراد از احکام احکام صادره از حکام شرع است در قضایا نه مطلق اسناد و نوشتجات.

ز – مواردی که نزاع در اصل وقفیت یا اصل وصیت یا تولیت متولی یا وصایت وصی باشد.

ح – موردیکه نصب متولی یا نظار شرعی یا قیم یا وصی لازم شود.