ماده 99 قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب 1290
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۹۹ قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰ مصوب ۱۲۹۰,۰۸,۱۸: منسوخه ۰۳/۰۴/۱۳۰۹ - احکام غیر قطعی ( قابل استیناف) محکمه صلحیه فقط در موارد ذیل و آنهم در صورت تقاضای محکوم له در صورتیکه بتوان تصور کرد که تعویق اجرا باعث اشکالات در اجرای حکم در آتیه خواهد شد موقتا قابل اجرا است:
۱ – در موردیکه حکم محکمه صلح مبتنی بر سند رسمی است ادعاء جعلیت نسبت بآن استناد نشده است یا حکم محکمه صلح بموجب سند غیر رسمی است ولیکن طرفی که بر ضد او آن سند اقامه شده است اعتبار و اصالت آن سند را اعتراف کرده است.
۲ – در مواردیکه محکمه صلح در باب تصرف عدوانی کسی در اموال دیگری حکم تخلیه نداده است و یا بواسطه انقضای مدت اجاره حکم داده که شیی اجاره شده بصاحبش رد و تسلیم شود.
۳ – هر گاه در موارد اجیر شدن و اجیر کردن و استخدام و ادعایی که از این نوع تعهدات شخصی حاصل می شود محکمه صلح حکم بدهد که شخص اجیر شده یا مستخدم مرخص است.
۴ – هر گاه مدعی تامین صحیح برای اجرای موقت بدهد و بر عهده بگیرد تمام خساراتی را که از نسخ یا نقض حکم محکمه صلح در درجات بالاتر حاصل تواند شد.
۵ – در موارد احکام غیابی در صورتیکه ابلاغ سواد حکم غیابی بمحکوم علیه غایب عادتا ممکن نباشد.