ماده 478 قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب 1290
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۴۷۸ قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰ مصوب ۱۲۹۰,۰۸,۱۸: اجرای موقت احکام فقط بخواهش یکی از متداعیین میشود و آنهم مخصوص است بموارد مفصله ذیل:
۱ – وقتی که حکم بموجب اسنادی صادر شده که اعتبار آنها محقق است و یا آنکه حکم بموجب اسناد عادی صادر شده ولی طرف اعتبار آن اسناد را اعتراف کرده.
۲ – وقتی که موعد اجاره منقضی شده و بموجب حکم محکمه مستاجر محکوم شده است برد یا تسلیم یا تخلیه عین مستاجره.
۳ – در موقعی که محکمه حکم کرده است که عین مدعی به از تصرف عدوانی خارج شده به مالک ذیحق تسلیم شود.
۴ – وقتی که در منازعات راجعه باجیر نمودن و اجیر شدن حکم محکمه در باب مرخصی اجیر صادر شده است.
۵ – در کلیه مواردی که اوضاع و احوال مدلل کند که بواسطه تاخیر اجرای حکم یا قرار محکمه خسارت کلی برای محکوم له حاصل خواهد شد و یا آنکه تاخیر باعث عدم اجرای حکم یا قرار در آتیه خواهد بود.