ماده 1 قانون ثبت احوال

ماده 1 قانون ثبت احوال: وظایف سازمان ثبت احوال کشور به قرار ذیل است.

الف- ثبت ولادت و صدور شناسنامه.

ب- ثبت واقعه فوت و صدور گواهی مرگ.

ج- تعویض شناسنامه های موجود در دست مردم.

د- ثبت ازدواج و طلاق و نقل تحولات.

ه- صدور گواهی ولادت برای اتباع خارجه.

و- تنظیم دفاتر ثبت کل وقایع و نام خانوادگی.

ز- جمع آوری و تهیه آمار انسانی سراسر کشور و انتشار آن

ح- وظایف مقرر دیگری که طبق قانون به عهده سازمان گذاشته شده است.

مواد مرتبط

• ماده 993 قانون مدنی
• ماده 994 قانون مدنی
• ماده 37 قانون ثبت احوال
• ماده 40 قانون ثبت احوال
• ماده 43 قانون ثبت احوال

توضیح واژگان

سازمان ثبت احوال کشور: سازمانی است با شخصیت حقوقی مستقل که از حیث تشکیلاتی وابسته به وزارت کشور است. این سازمان به صورت متمرکز اداره می شود و کلیه ادارات در سطح کشور تابع ستاد مرکزی بوده و آیین نامه ها و دستور العمل های مصوب ابلاغی را اجرا می نماید.

ثبت احوال: عبارت است از ثبت احوال شخصیه از قبیل (ولادت، فوت، ازدواج و طلاق، جنسیت، تابعیت) در دفاتر رسمی مخصوص که به آن ها دفاتر سجلی گویند.

دفاتر ثبت کل وقایع: دفتری است که بدوا ولادت هر فرد ثبت و وقایع مربوط به ازدواج، رجوع، طلاق، بذل مدت، وفات همسر، ولادت و وفات اولاد و وفات صاحب سند از روی مندرجات اطلاعیه ها، اعلامیه ها و مدارک در مقابل نام شخص ثبت می شود.

نام خانوادگی: نامی است که تمامی اعضای یک خانواده به آن نام شناخته می شوند.

رویه های قضایی

• رای وحدت رویه شماره 617 مورخ 1376/4/3 هیات عمومی دیوان عالی کشور( اثبات نسب و اخذ شناسنامه)

پیشینه

پیش از قانونگذاری نوین، ثبت احوال در ایران، به صورت منظم انجام نمی شد بلکه تاریخ تولد یا ولادت و نکاح اشخاص پشت قرآن یا کتاب دعا یا کتاب های نفیس دیگر نوشته می شد. در حال حاضر ثبت وقایع چهارگانه یا همان وقایع حیاتی بر عهده سازمان ثبت احوال است. این سازمان در سال 1401 اداره کل احصائیه و سجل احوال مملکت نامیده می شد و سپس به اداره کل آمار و ثبت احوال تغییر نام داد و در نهایت در سال 1353 عنوان سازمان ثبت احوال را به خود گرفت.

فلسفه و مبانی نظری ماده

دلیل تشکیل سازمان ثبت احوال و لزوم ثبت وقایع حیاتی، اتقان اسناد هویت و تابعیت افراد است. همچنین با ثبت وقایع حیاتی، اسناد هویتی اشخاص در این سازمان حفظ و حراست می شود.