نسب
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
نسب به معنای رابطهٔ خویشاوندی قانونی و شرعی بین دو شخص می‌باشد، نسب یکی از اسباب قرابت است و در مقابل قرابت سببی قرار می‌گیرد.[۱][۲][۳][۴] به رابطه ناشی از تولد، نسب گویند؛ مشروط بر تأیید عرف و شرع.[۵]
فرجام خواهی از احکام راجع به نسب
آرای دادگاه‌های بدوی که به علت عدم درخواست تجدیدنظر قطعیت یافته قابل فرجام خواهی نیست مگر در موارد زیر:
- احکامی که خواسته آن بیش از مبلغ بیست میلیون (۰۰۰ ۰۰۰ ۲۰) ریال باشد.
- احکام راجع به اصل نکاح و فسخ آن، طلاق، نسب، حجر، وقف، ثلث، حبس و تولیت[۶]
رویه قضایی
مواد مرتبط
- ماده ۱۱۵۸ قانون مدنی
- ماده ۱۱۵۹ قانون مدنی
- ماده ۱۱۶۵ قانون مدنی
- ماده ۱۱۶۶ قانون مدنی
- ماده ۱۱۶۷ قانون مدنی
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ امید یزدی و بهمن کشاورز. حقوق خانواده. چاپ 1. کتاب آوا، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656116
- ↑ امید یزدی و بهمن کشاورز. حقوق خانواده. چاپ 1. کتاب آوا، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656120
- ↑ عارفه مدنی کرمانی. دعاوی خانوادگی (دعاوی طلاق، حضانت، انفاق، مهریه، نسب و…). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1381. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656124
- ↑ محسن جعفری بهزادکلایی. شرط وجود وارث در تحقق ارث در حقوق ایران و فقه اسلامی. چاپ 1. دانشگاه امام صادق (ع)، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656128
- ↑ یداله بازگیر. موازین حقوقی امور حسبی در آرای دیوانعالی کشور (جلد دوم) (وصیت، حصر وراثت، ارث). چاپ 1. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2645196
- ↑ ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی