اصل تسبیب با محوریّت آراء قضائی و اداری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مطالعات فقه و حقوق اسلامی
عنواناصل تسبیب با محوریّت آراء قضائی و اداری
نویسندهعباس زراعت
محدثه زراعت
ام لیلا فقیه عبداللهی
زهرا زندیه
محور موضوعیحقوق کیفری
آیین دادرسی کیفری
سال نشر۱۴۰۲
منتشر شده درنشریه مطالعات فقه و حقوق اسلامی
دوره۱۵
شماره۳۳
دانلود مقالهدانلود از سایت نشریه


اصل تسبیب با محوریّت آراء قضائی و اداری مقاله ای از عباس زراعت، محدثه زراعت، ام لیلا فقیه عبداللهی و زهرا زندیه که در اسفند 1402 و در شماره 33 فصلنامه نشریه علمی مطالعات فقه و حقوق اسلامی منتشر شده است.

چکیده

مهم‌ترین بخش هر رأی قضایی و شبه قضایی، بخش تسبیب آن است به این معنا که رأی، باید موجه، مستند و مدلل باشد و اسباب قانونی و مادی آن بیان گردد. رأی فاقد تسبیب به منزله عدم رأی است و به ندرت اتفاق می‌افتد که چنین آرائی صادر شود اما موارد فراوانی وجود دارد که تسبیب به شکل ناقص یا معیوب صورت می‌گیرد. از آنجا که در ادبیات حقوقی ایران منابع کافی در خصوص عیوب تسبیب وجود ندارد، این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی تلاش کرده است از طریق تطبیق قوانین داخلی با خارجی به بررسی آرای دادگاه ها و مراجع شبه قضایی بپردازد. در این مقاله ضمن معرفی عیوب تسبیب همراه با ضمانت اجرای آن، مهم‌ترین مصادیق عیوب تسبیب نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد. سوال اصلی تحقیق آن است که این قاعده در رویه قضایی ایران چگونه مورد استفاده قرار می گیرد. عیوب تسبیب چنانچه جوهری و اساسی باشد، موجب بطلان رأی می‌شود اما حکم صریحی در قوانین موضوعه بیان نشده است. نتایچ نشان می دهد بطلان تسبیب در نظام حقوقی ایران از نوع بطلان قضایی است زیرا تشخیص عیوب اساسی بر عهده مراجع ارزیابی کننده رأی یعنی دادگاه‌های تجدیدنظر، دیوان عالی کشور و دیوان عدالت اداری می باشد.

کلیدواژه ها

مواد مرتبط

برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=اصل_تسبیب_با_محوریّت_آراء_قضائی_و_اداری&oldid=470767»